«Ελένη μου, 4 χρόνια και 8 μήνες περάσανε από την απάνθρωπη δολοφονία σου.
Μόνο πόνος και ανείπωτη θλίψη και ένα μεγάλο γιατί, γιατί, γιατί; Κοριτσάκι μου μικρό ,εδώ και καιρό, στροβιλίζονταν διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου.Τι να κάνω; Πως να το κάνω. Πουλάκι μου, ξέρεις εσύ, στο σπίτι μας όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, μόνο βιβλία θα δεις.
Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω μια δωρεά στη δανειστική βιβλιοθήκη Διδυμοτείχου, κάποια από τα βιβλία σου. Όλα γράφουν το όνομά σου. Ξέρω ότι αν ζούσες θα το χαιρόσουν πολύ και θα το ευχαριστιόσουν. Σήμερα το πρωί τα χάρισα. Ελενίτσα μου, καλοσυνάτη, καλόψυχή μου, δοτικό μου πλασματακι, η μαμά σου έκανε το ελάχιστο για την ιερή μνήμη σου.
Και μόνο που ξέρω πολλά από τα βιβλία τα επέλεξες εσύ, η χαρά μου και η ικανοποίηση μου είναι μεγάλη. Έπεται συνέχεια! Παιδιά του Διδυμότειχου, εύχομαι τα βιβλία της Ελένης, να σας ταξιδέψουν».
Koula Armoutidou
