«Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη…
Μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον».
Σαν σήμερα, Πρωτομαγιά του 1976, χάνει τη ζωή του στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, έπειτα από ένα μυστηριώδες τροχαίο, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο παντοτινός αγωνιστής, η μεγαλύτερη μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα.
Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως δεν νικήθηκε ούτε με τα βασανιστήρια, ούτε στη φυλακή, ούτε ακόμα και όταν ήταν νεκρός. Όπως φωνάζανε στην κηδεία του, ζει παρόλο που πολλοί προσπάθησαν για το αντίθετο.
