Το δεμάτι
Τα αλώνια άρχισαν στο χωριό, δεμάτια δεν υπάρχουν πια, αλλά μου έρχεται μια φράση στο μυαλό, που έλεγε πολλές φορές ο παππούς μου, σε στιγμές οικογενειακής έντασης: το δεμάτι, το δεμάτι καλά!
Τελικά διαπιστώνω ότι πρόκειται για μύθο του Αισώπου !
Αξίζει τον κόπο.
“Το δεμάτι οι βέργες
Μια φορά ένας γεωργός στενοχωριόταν πολύ γιατί τα παιδιά του μάλωναν μεταξύ τους αδιάκοπα. Μάταια προσπαθούσε να τα κάνει να μονιάσουν και να είναι αγαπημένα. Είδε πως με τα λόγια δεν έκανε τίποτε. Μια φορά λοιπόν φώναξε τα παιδιά του και και τα πρόσταξε να του φέρουν ένα δεμάτι βέργες δεμένες μαζί.
Όταν τις έφεραν είπε σ’ ένα- ένα από τα παιδιά του να πιάσει το δεμάτι και να δοκιμάσει να το σπάσει στα δύο. Όλοι έβαλαν ατα δυνατά τους, αλλά ήταν αδύνατο να το σπάσουν. Ύστερα ο πατέρας έλυσε το δεμάτι και έδωσε τις βέργες να τις σπάσουν χώρια την κάθε μία, πράγμα που έκαναν φυσικά, με τη μεγαλύτερη ευκολία. Τότε ο πατέρας είπε:
“Παιδιά μου, μ’ αυτό το παράδειγμα βλέπετε όλοι σας πως όσο είσαστε ενωμένοι, δεν μπορεί κανένας εχθρός σας να σας βλάψει. Άμα όμως τσακώνεστε και είστε χωρισμένοι, τότε ο καθένας μπορεί να σας καταστρέψει.”
(Μύθος του Αισώπου)
