Από ψαροχώρι γίνεται… γκαζοχώρι η Αλεξανδρούπολη

1331
Από το έτος 2000 ξεκίνησε η εγκατάλειψη των Ψαράδων της Αλεξανδρούπολης – Από τα 30 Αλιευτικά σκάφη, σήμερα δεν έμειναν ούτε τα μισά – Η παραθαλάσσια πόλη, χωρίς… Ιχθυαγορά! – Η πειρατεία των Τούρκικων Αλιευτικών και ο περιορισμός του Αλιευτικού πεδίου – Κέρδος ή ζημία;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αλιεία ήταν η πρώτη δραστηριότητα αυτού του τόπου.

Η σημερινή Αλεξανδρούπολη, προήρθε από το ψαροχώρι Δεδέαγατς της δεκαετίας του 1870.

Η Ελληνική Πολιτεία, αναγνωρίζοντας την σπουδαιότητα της αλιείας για την περιοχή, βοήθησε έμπρακτα τους επαγγελματίες ψαράδες, δημιουργώντας το 1974 την «Ιχθυόσκαλα». Η δε Δημοτική Αρχή, την Δημοτική «Ιχθυαγορά».

 

Όμως, από το 2000 και μετά, για τους ψαράδες της Αλεξανδρούπολης άρχισε όχι μόνο η εγκατάλειψή τους, αλλά και η άμεση και έμμεση δίωξή τους.

 

«Για του λόγου το αληθές» θα προσεγγίσω το θέμα καταγράφοντας, περιληπτικά, μερικά αλλά χαρακτηριστικά γεγονότα. Παλαιοτέρα και πρόσφατα :

Παλαιοτέρα

Από το 1978 και μετά, στο Θρακικό Πέλαγος, είναι πολλά τα καταγεγραμμένα συμβάντα τουρκικών προκλήσεων σε βάρος των Ελλήνων αλιέων.

Την περίοδο 1990-2000 στην Αλεξανδρούπολη, υπήρχαν 25-30 αλιευτικά σκάφη «μέσης αλιείας», όπου μετά τον καθιερωμένο αγιασμό, τέλη Σεπτεμβρίου, παρουσία επισήμων όπου  σπάνια απουσίαζε υπουργός, απέπλεαν για το Θρακικό.

Σήμερα έχουν μείνει λιγότερα από τα μισά…

Το 2009, κατεδαφίστηκε η «Δημοτική Ψαραγορά» της Αλεξανδρούπολης, η οποία για πολλά χρόνια, έδινε άλλο «αέρα» και δυναμική στην αλιευτική δραστηριότητα της περιοχής.

Το 2013, από το πρόγραμμα«Leader Αλιείας 2013» του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που διέθεσε 50 εκατ. ευρώ, σε παράκτιες και νησιωτικές περιοχές, η Αλεξανδρούπολη δεν πήρε ούτε ένα ευρώ.

Οι ψαράδες της Καβάλας δεν λέμε ότι κακώς εντάχτηκαν, αλλά τίθεται το ερώτημα: αυτοί αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα από τους Εβρίτες που δουλεύουν υπό την απειλή των ακταιωρών της γείτονος;

Το επί σειρά ετών –  από το 1995 μέχρι και σήμερα – τεράστιο ενδιαφέρον (;) των αρμοδίων για τα έργα υποδομής του λιμανιού (εκβάθυνση, δίαυλος, ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός, ολοκλήρωση σύνδεσης με Εγνατία και σιδηροδρομικό δίκτυο, κλπ.), φαίνεται ότι δεν τους επέτρεψε να ασχοληθούν και με τις παλιές και ανεπαρκείς υποδομές της Ιχθυόσκαλας.

Πρόσφατα

Και ερχόμαστε στα πρόσφατα νομοθετήματα, που περιορίζουν στο ελάχιστο το αλιευτικό πεδίο της περιοχής μας, όπως:

Η Κύρωση του Ειδικού Κανονισμού Λιμένα Αλεξανδρούπολης, αριθ. 18 «Καθορισμός αγκυροβολίου στη θαλάσσια περιοχή ΝΔ της εισόδου λιμένα Αλεξανδρούπολης», Υ.Α.  2133.2/76756/31-10-2023 (ΦΕΚ 6355 Β/6-11-2023).

Η Κύρωση του Ειδικού Κανονισμού Λιμένα Αλεξανδρούπολης αριθ. 19 «Ρύθμιση θεμάτων λειτουργίας πλωτής μονάδας του ΑΣΦΑ Αλεξανδρούπολης», Υ.Α 2133.2/10199/06-02-2024 (ΦΕΚ 1044 Β/13-02-2024).

Το άρθρο 28 «Καθορισμός Θαλάσσιας Ζώνης Λιμένος Αλεξανδρούπολης» του Ν.5092/2024 «Όροι αξιοποίησης της θαλάσσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές», (ΦΕΚ 33 Α /04-3-2024).

Δυστυχώς, οι ψαράδες μας, έχουν εγκαταλειφτεί…

Το είχαμε αναφέρει πολύ έγκαιρα (βλέπε φύλλο Ε.Θ, 7-9-2013 «Η Αλεξανδρούπολη χάνει τώρα και την αλιεία της»).

Φαντάζεστε τι θα γίνει αν υλοποιηθούν, ο δεύτερος ΑΣΦΑ Θράκης, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα και ο αγωγός Αλεξανδρούπολης-Μπουργκάς;

Μετά τα παραπάνω, το ψαροχώρι γίνεται γκαζοχώρι και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Κέρδος ή Ζημιά;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)