Έχει καθιερωθεί την Πέμπτη, λόγω του ότι οι μέρες Τετάρτη και Παρασκευή θεωρούνται νηστίσιμες, της δεύτερης εβδομάδας των Αποκριών, την αποκαλούμενη Κρεατινή.
Προηγείται αυτής η πρώτη κατά σειρά Προφωνή και ακολουθεί η τρίτη εβδομάδα της Τυροφάγου. Πραγματοποιείται κάποιες μέρες πριν από την έναρξη της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής.
Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του.
Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού.
Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».
Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα.
Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.
Η Τσικνοπέμπτη ανά την Ελλάδα
Στην Αρκαδία η Τσικνοπέμπτη είναι μέρα κρεατοφαγίας, οικογενειακής συγκέντρωσης και διασκέδασης.
Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσον είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Γι’ αυτό ντύνεται νύφη και με τη συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματά της.
Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας τελούνται τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσια ή αλλιώς Κουτσομπολιά ή Πέτε Γόλια. Η πετεγολέτσα, το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία “Κουκουνάρα”, της πόλης τής Κέρκυρας.
Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.
Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».
Στο Ηράκλειο της Κρήτης, μικροί και μεγάλοι περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤSIKNOFIFTH DAY :
(Η αρχέγονη σχέση των Αθηναίων με τα σουβλάκια και κάτι νομισματικές παραξηγήσεις).
Τα πρώτα νομίσματα στην αρχαία Αθήνα, οι οβολοί, ήταν κάτι μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες, όπως αυτές στην φώτο ένα πράγμα. Κάτι σαν καλαμάκια από σουβλάκια δηλαδή και κάνε το εικόνα.
Πιθανότατα να έχουν σχέση με αυτούς τους οβολούς που τους έμεναν αφού έτρωγαν τα κοψίδια-οβελίες σε επίσημα τσιμπούσια από τα ιερά σφάγια κάθε αντίστοιχη Τσικνοπέμπτη, αφού η σύγχρονη είναι το κατάλοιπο, και αυτή, κάποιου Διονυσιακού μυστηρίου που γιορτάζονταν αυτή την εποχή με μάσκαραδες. Επέζησε η σημερινή ως Τσικνοπέμπτη, παρά την διαρκή ξινιλα της εκκλησίας που δεν γουστάρει τέτοια πράγματα κλπ.
Μια μέρα, κάποιος ευφυής Αθηναίος σκεφτηκε να χρησιμοποιήσουν τους οβολούς μετά την χρήση τους στο ψήσιμο ως μέσα συναλλαγών στην αγορά, ανταλλάσουντας τους με ίσης αξίας προϊόντα ή υπηρεσίες με τα αρχικά σουβλάκια. Ποιο μάγκες είναι δηλαδή οι Αιγύπτιοι, σκέφτηκε, που παράγουν τους στατήρες, που αντιστοιχούσαν σε μια φτιαργιά στάρι, ως το δολάριο της τότε παγκοσμιοποιησης, σκέφτηκε. Σουβλάκια παράγουμε εδώ, όχι στάρια, ευκαιρία να δραπετεύσουν από το Αιγυπτιακό SWIFT και το Περσικό ΔΝΤ.
Η ιδέα έπιασε όταν έγινε αποδεκτή ως φέρουσα αξία κύρους, παρ’ ολο που δεν απεικονίζονταν πουθενά η εικόνα ενός βασιλιά ή κάποιου θεού, για να πιστοποιεί με ένα “να μα την Παναγία, τόσο αξίζει και μην το ψάχνεις. Γιατί? Γιατί το λέω εγώ”.
Ακριβώς σε αυτή την λεπτομέρεια, στην έλλειψη κάποιου κεντρικού διαμορφωτή κύρους στην παραγωγή του Αθηναϊκού νομίσματος, μπήκαν και τα σπέρματα της Δημοκρατίας που άρχισε να ευδοκιμεί εκεί μερικά χρόνια αργότερα. Ως εφαρμογή ενός συστήματος κατανεμημένου κύρους ανάμεσα σε ισότιμους κόμβους λήψης αποφάσεων επί του αν αξίζει ή όχι το σουβλάκι και πόσο. Κρίσιμης σημασίας η όλη διαδικασία για να συνεννοηθούμε και έχουσα ουδεμία σχέση με μίαν αόρατη χείρα που τα ρυθμίζει αυτά. Ορατότατα ήταν και τα σουβλάκια και ο τρόπος που παράγονται για να αξίζουν.
Σήμερα αυτό το σύστημα της Αρχαίας Αθηνας είναι γνωστό στην πιάτσα της πληροφορικής ως σύστημα blockchain. Ξέρετε, αυτός ο κώδικας λογισμικού με τον οποίο φτιάχνουν κάτι αθεόφοβοι εκείνα τα συστήματα που τείνουν να αντικαταστήσουν σήμερα και το παραδοσιακό “in God we trust” που γράφουν πάνω τους τα ντόλαρς με κανένα “Ιn Code we trust” βάζοντας σε μπελάδες πλέον τον εκάστοτε Πρόεδρο.
Τι θα λέει δηλαδή τώρα κλείνοντας κάθε ομιλία του? Code bless America, όταν τον έχουν δώσει να τον γράφουν τίποτα Ινδοί με το outsourcing? Μύλος! Το τυπωμένο δολάριο θελουν να πιστεύουν, καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν στους Ασιάτες, εν γένει!
Ο οβολός όμως έμμεσα έδωσε τότε και την αφορμή για την ονομασία της δραχμής, αφού μια δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς, δηλαδή τόσους όσους μπορούσε να κρατήσει (να «δράξει») το χέρι ενός μέσου Αθηναίου.
Μετά έλιωσαν 6 οβολους και ήρθαν τα στρογγυλά νομίσματα της 1 δραχμής με μια κουκουβάγια τυπωμένη πάνω τους ως δείγμα της Αθηναϊκής σοφίας που έλυσε έτσι το πρόβλημα να χωρούν οι δραχμές στα πουγκιά, που είχαν έρθει στην μόδα από την Βαβυλώνα, την Wall Street της τότε εποχής. Μια δραχμή ίσον 6 σουβλάκια! Απλό και κατανοητό για να γιορτάζεται αυτη η μεγαλοφυής σύλληψη κάτι τέτοιες ημέρες δεόντως την αντίστοιχη τοτε Τσικνοπέμπτη.
Και μετά από πολλά πάρε δώσε, ήρθαν και τα χαρτονομισματα (κινεζική εφεύρεση του 13ου αιώνα) και τα μάτσα τους Αυτά που μοιάζουν με τυλιχτά, ή με μπουγάτσα η με μιλφειγ, ανάλογα του πως τα ορέγεσαι. Για να μείνεις εντός των κιλών της αστικής ξερωγω-τι που πρέπει να χάσεις ίνα διατηρηθείς εντός των προδιαγραφών του politically correct, αυτού που δεν τολμάει να παραδεχτεί και το ως κάτωθι, που είναι γνωστό τοις πάσι στις πιάτσες των ελιτ-αλητ.
Οτι αυτά τα μάτσα δηλαδή που δημιουργεί ο πληθωρισμός, φτάνοντας το τυλιχτά με καλαμάκι στα 4 ευρώ, δημιουργείται όταν η Κεντρική Αρχή κύρους που τα εκδίδει το παρακάνει με το τρομπάρισμα της φούσκας των παραγώγων των δανείων. Αυτά είναι ο αέρας ο κοπανιστός επί του οποίου παράγεται όλα τα σύγχρονα νομίσματα μετά το 1971, για να συντηρούνται έτσι κάτι τράπεζες και κάτι σκιώδεις παρατραπεζες τύπου CVC, Πατσης & Co και μια Blackrock. Που πλέον τζιράρουν ανεξέλεγκτα και μόνο σε όποιον φίλο πολιτικού τους κάνει χαρές, πιο πολλά από όσο αξίζουν όλες οι Τράπεζες μαζί.
Για να δημιουργηθεί έτσι στις μέρες μας, αυτές της Artificial βλακειας, ή τέλεια σύγχυση!
Είναι τα τυλιχτά “σουβλάκια”, όπως φανατικά συνεχίζουν να επιμένουν οι Αθηναίοι, αφού συνεχίζουν να αναφέρονται σε κάτι που έχει πραγματική αξία ή όχι, όπως πολύ χαζά επιμένουν οι πάνω από την Λάρισα?
Η ιστορική έρευνα συνεχίζεται και μην αναμένετε να λάβετε απάντηση από κανένα GPTιδη επί αυτού.
