Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Αναχωρώ από τον ακριτικό Έβρο για μία ακόμη φορά πικραμένος όσο και προβληματισμένος…
Δεν του έφτανε η τουρκική απειλή, το μεταναστευτικό, η ερήμωση, η δημογραφική μείωση, η αποβιομηχάνιση, η απαξίωση των πανεπιστημιακών τμημάτων ήρθε και η πύρινη λαίλαπα να τον αποτελειώσει…
Βλέπω την απόγνωση στα μάτια των ακριτών και πληγώνομαι…
Δεν ήταν λίγες οι φορές που άκουσα την ίδια κραυγή απελπισίας: ας μας κάψει να τελειώνουμε! Ποιος αντέχει να φοβάται, να ξαφνιάζεται και να λυπάται επί 16 συνεχόμενα μερόνυχτα;
Κάηκε 1 εκατομμύριο στρέμματα! Ήταν η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Ας μαζέψουμε γρήγορα τα κομμάτια μας και ας σταθοϋμε και πάλι στα πόδια μας!
Ο Έβρος δεν μας χρειάζεται!
Εμείς τον χρειαζόμαστε!
Χωρίς καμία καθυστέρηση θα πρέπει να μπει τώρα στην κορυφή των προτεραιοτήτων της Ελληνικής Πολιτείας! Να αρχίσουμε από τις αποζημιώσεις των πληγέντων και να πάμε σταδιακά στην αποκατάσταση των ζημιών! Αλλά να μην μείνουμε εκεί!
Επενδύσεις, μέτρα ανάπτυξης, γενναία στρατηγική για την πρόοδο πρέπει να ακολουθήσουν!
Κύριοι των Αθηνών εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια! Το θέμα αφορά την επιβίωση των Ακριτών μας, οι οποίοι εξασφαλίζουν και τη δική μας επιβίωση!
