Γράφει ο Σίμος Τσιλίκας
Μηχανικός Γεωτεχνολογίας Περιβάλλοντος – Υποψήφιος Διδάκτωρ Δασολογίας & Διαχείρισης Περιβάλλοντος & Φυσικών Πόρων, ΔΠΘ.
Ένα από τα λίγα καταφύγια αρπακτικών πουλιών στην Ευρώπη,εδώ που αναπαράγεται ο μοναδικός πληθυσμός Μαυρόγυπα στα Βαλκάνια.
Η οικολογική αξία του δάσους επισημάνθηκε το 1970 από Ευρωπαίους επιστήμονες, το 1980 η περιοχή κηρύχθηκε προστατευόμενη και από το 2006 έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικό πάρκο, ανήκει στο δίκτυο Natura2000.
Ένα πλούσιο μωσαϊκό τοπίων με βοσκοτόπια, καλλιέργειες πευκοδάση, δρυοδαση, ρεματιές και βράχια που σύνθετους ένα ιδιαίτερο τοπίο υψηλής οικολογικής αξίας.
Με πάνω από 360 είδη φυτών να έχουν καταγραφεί.
Με κυρίαρχα είδη όπως η τραχεία και μαύρη Πεύκη, βελανιδιές, κουμαριές, ρείκια, λαδανιες, σκλήθρα, λευκες, ιτιές.
Με 29 είδη φυτών να τελούν υπό καθεστώς προστασίας.
Με 25 είδη ορχιδέας και ενός σπάνιου είδους αγριομηλιας με περιορισμένη εξάπλωση.
Η Γη των αρπακτικών, με καταγραμμένα περισσότερα από 200 είδη πουλιών. Στην περιοχή βρίσκονται και αναπαράγονται τρία από τα τέσσερα είδη γύπα της Ευρώπης : ο Μαυρόγυπας, το Όρνιο και ο Ασπροπάρης, ενώ έχουν παρατηρηθεί 36 είδη ημεροβιων αρπακτικών πουλιών της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων ο Χρυσαετός, ο Θαλασσαετός, ο Βασιλαετός, ο Κραυγαετός, ο Στικταετός και Φιδαετός.
Με 60 είδη μικρών κ μεγάλων θηλαστικών, όπως το ζαρκάδι, η βίδρα, ο λύκος, το αγριογούρουνο, το κουνάβι, η νυφίτσα,ο ασβός.
Αυτά για να καταλάβουμε όλοι ότι αυτό το διαμάντι που έχουμε δίπλα μας “σβήνει”.
Η απώλεια των μεγάλων δέντρων που στηρίζουν τις φωλιές του Μαυρόγυπα και η καταστροφή του δάσους που τις περιβάλλει είναι και το τελειωτικό χτύπημα για τον πληθυσμό αυτών των σπάνιων αρπακτικών και των μοναδικών ειδών που φιλοξενούνται σε αυτό.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η πολιτεία δεν μπορεί να προστατέψει αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό.
Πονάει η ψυχή μας.
