Το νέο βιβλίο του Ι. Σαρσάκη “Καστρινό Συναξάρι. Η ιστορία και το έργο των Αγίων του Διδυμοτείχου” παρουσιάστηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας.
Μετά τον καθιερωμένο αγιασμό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός απευθυνόμενος στο πολυπληθές ακροατήριο αναφέρθηκε στο έργο του κατηχητού και την σπουδαιότητα της διακονίας αυτής και τους κάλεσε να γίνουν «συνοδοιπόροι, συλλειτουργοί και συνεργάτες» του Επισκόπου τους, ο οποίος εμπιστευόμενος αυτούς, όπως ο Κύριος τους μαθητές του, τους προτρέπει επανευαγγελιζόμενοι τον λαό του Θεού να μεταφέρουν σε αυτόν το σωτηριώδες και απολυτρωτικό μήνυμα του Κυρίου.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε το προσφάτως κυκλοφορηθέν πόνημα του Διδυμοτειχίτη κ. Ιωάννη Σαρσάκη «Καστρινό Συναξάρι – Η ιστορία και το έργο των Αγίων του Διδυμοτείχου», το οποίο έχει προλογήσει ο οικείος Επίσκοπος, και στο οποίο με γλαφυρότητα έχουν καταχωρισθεί τα συναξάρια των Αγίων του Διδυμοτείχου.
Στην παρουσίαση του βιβλίου συμμετείχαν ο συντονιστής της εκδήλωσης κ. Ευάγγελος Σοβαράς, ο συγγραφέας του βιβλίου κ. Ιωάννης Σαρσάκης και ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Κύριλλος Κολτσίδης, Αρχιερατικός Επίτροπος Διδυμοτείχου, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε:
«…Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θεού ήταν για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός. Όλο το ευαγγέλιο συνοψίζεται σε μια φράση: Ενανθρώπηση του Θεού και Θέωση του ανθρώπου. Και “ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο”, δηλαδή το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός που ονομάζεται και Λόγος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, ως Θεάνθρωπος, πραγματοποίησε το σχέδιο της Θείας οικονομίας αλλά και υπέδειξε τον τρόπο της θεώσεώς μας. Μας τον υπέδειξε με το επί γης παράδειγμά Του και παράλληλα μας απέδειξε ότι αυτό είναι δυνατό, είναι εφικτό, είναι αληθές. Πως; Η φανέρωση στους ανθρώπους δια της Εκκλησίας Του και μέσα στην Εκκλησία Του, της δόξας του αγιασμού των ιερών προσώπων που αξιώθηκαν να γίνουν άγιοι και να αποτελούν για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών τα απτά, τα ψηλαφητά παραδείγματα της αλήθειας περί της θεώσεως.
Καμιά εποχή δεν είναι ίδια με τις άλλες. Κανένας τόπος δεν είναι ο ίδιος με τους
άλλους. Καμιά χρονική στιγμή δεν είναι ίδια με τις άλλες και κανένα πρόσωπο δεν είναι ίδιο με τα υπόλοιπα. Αυτό σημαίνει, πως ενώ ο στόχος είναι ο ίδιος, δηλαδή η αγιότητα κατά την προτροπή του Κυρίου “ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί”, κάθε δρόμος προς τον αγιασμό είναι διαφορετικός, όπως και κάθε πρόσωπο είναι διαφορετικό και αυτό το βλέπουμε μέσα στο “Καστρινό Συναξάρι”. Ο Χριστός δεν έσωσε τον κόσμο με μια παντοδύναμη παρέμβαση κοινή για όλους, αλλά έγινε Πρόσωπο, καλώντας πρόσωπα στη σωτηρία με τις προϋποθέσεις της ορθής πίστεως και της ορθής πράξεως.
Οι άγιοι, ο καθένας κάτω από τις χρονικές, τοπικές και άλλες ειδικές συνθήκες, αγωνίσθηκε και έφθασε στην αγιότητα. Κανείς όμως από αυτούς ενώ αγωνιζόταν δεν πίστεψε ότι είναι άγιος η ότι βαδίζει σταθερά προς την αγιότητα. Αν το πίστευε, δεν θα ήταν άγιος. Πάντοτε είχε μόνιμο λογισμό τον λόγο του Κυρίου, το λόγο της πνευματικής ασφάλειας, δηλαδή την προσωπική πίστη, την ταπείνωση και ομολογία ότι “ἀχρεῖος δοῦλος εἰμί καί ὅ ὀφείλω ποιεῖσαι πεποίηκα”…».
