-Είχες από μικρός καλλιτεχνικές βλέψεις; Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση;
-Η πρώτη μουσική ανάμνηση; Καλή ερώτηση. Νομίζω ότι γυρνάει πίσω στα πρώτα χρόνια του δημοτικού όπου γράφομαι στην φιλαρμονική του δήμου Διδυμοτείχου με πρώτο όνειρο να μάθω σαξόφωνο. Αλλά η πρώτη πιο ουσιαστική επαφή μου με τη μουσική ήταν γύρω στα 10 μου χρόνια που ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας και σαξοφωνου στο ωδείο.
-Πως επέλεξες να ασχοληθείς με τον συγκεκριμένο χώρο του εντεχνοπαραδοσιακού;
-Πάντα με γοήτευε ο ελληνικός λόγος και ο τρόπος με τον οποίο τον χειρίζονται οι συθέτες και οι ποιητές ακόμα από τότε που πρωτοαναφέρθηκε ο όρος έντεχνο το 1900. Από την άλλη, η παραδοσιακή μουσική πάντα ζει σε μια ακρούλα μέσα μου, οπότε νομίζω ότι αυτό το πάντρεμα είναι αυτό που πάντα έψαχνα και να σου πω την αλήθεια, με γεμίζει όσο τίποτα.
-«Όλοι μαζί μπορούμε» ο τίτλος της τελευταίας σου συναυλίας. Είναι άραγε αλήθεια;
-Είναι μια όμορφη κίνηση που ξεκίνησε με συναυλίες αλλά και άλλες εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Με στόχο την συλλογή τροφίμων και ειδων πρώτης ανάγκης για όποιους τα χρειαζονται περισσότερο. Στην ουσία αυτό προσπαθούμε να αποδείξουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε επι σκηνής. Για να βελτιωθούν τα πράγματα ένας τρόπος υπάρχει. Να είμαστε αλληλέγγυοι. Γιατί πραγματικά, «Όλοι μαζί μπορούμε!»
-Έχεις αρχίσει να έχεις μια απήχηση στον τόπο και ήδη υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που σε ακολουθεί και ακούει τα τραγούδια σου. Από τις δουλειές που έχεις εκδόσει ποια ξεχωρίζεις και γιατί;
-Αλήθεια είναι ότι κάθε τελευταία δουλειά που εκδίδω μου αρέσει περισσότερο και μου φαίνεται πιο ολοκληρωμένη από την προηγούμενη. Αλλά αυτός δεν είναι και ο στόχος; Να εξελισσόμαστε συνέχως; Για παράδειγμα, ως ακροατής, όταν ακούω τον πρώτο δίσκο που εκδόθηκε το 2012 και περιέχει μέσα τα πρώτα μου τραγούδια, βλέπω έναν πιτσιρίκο με τις ανησυχίες που μπορεί να έχει κάποιος σε αυτήν την ηλικία, ίσως και κάτι παραπάνω. Ο δεύτερος και ο τρίτος δίσκος με τίτλους ένα τσουβάλι λόγια και Γραμμές που σβήνουν είναι πιο πολύ εγώ.
Ιδίως ο τελευταίος τον οποίο και ξεχωρίζω για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί είχα την τιμή να συνεργαστω με τον Βασίλη Πρατσινάκη και την Έλενα Βασιλειάδη, που έδωσαν ένα πανέμορφο χρώμα αλλά και συναισθηματική δύναμη στα τραγούδια.
-Τα social media βοηθάνε στη δουλειά σας;
-Υπάρχει μία διττή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Από τη μία διευκολύνει πολύ εμάς τους νέους τραγουδοποιούς να δημοσιοποιήσουμε την μουσική μας σε μεγάλο εύρος κοινού το οποίο σε παλαιότερες εποχές ήταν πρακτικά αδύνατον αν δεν σε ακολουθούσε κάποια αντικειμενικά ισχυρή δισκογραφική εταιρία και ομάδα μάνατζερ. Από την άλλη βέβαια, η πιθανότητα το υλικό να χάνεται μέσα στον τεράστιο όγκο νέων δημιουργιών, οι οποίες δημοσιεύονται καθημερινά είναι αρκετά μεγάλη, ακόμα και αν υπάρχει κοινό το οποίο πραγματικά θα ενδιαφερόταν.
(Σε συζήτηση που είχαμε με τον Θύμιο Παπαδόπουλο στη συναυλία του Μίλτου πριν λίγες μέρες μου ανέφερε ότι στα χέρια τους φτάνουν πάνω από 800 νέοι δίσκοι ετησίως, που είναι και στο ίδιο πλαίσιο του εντεχνοπαραδοσιακού. Φαντάσου πόσοι είναι αυτοί που δημιουργούνται πάνω σε όλα τα είδη)
-Τι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για σενα;
-Μπορεί από κάτι απλό που πολλοί προσπερνούν. Ένα θρόισμα, ένα ηλιοβασίλεμα, μια συζήτηση, ή πολύ συχνά κάποιο ερέθισμα από κάποια δημιουργία που άκουσα πρόσφατα. Μου δίνει πολύ ώθηση να συναναστρέφομαι με άλλους νέους μουσικούς με πολύ όμορφες δημιουργίες και σκέψεις.
-Από τη γενιά σου ξεχωρίζεις κάποιον καλλιτέχνη συνθετικά ή φωνητικά;
-Από που να αρχίσω.. υπάρχουν πολλοί πολύ αξιόλογοι νέοι δημιουργοί. Σίγουρα θα ξεχνούσα κάποιους και θα τους αδικούσα. Θα σου απαντήσω στο ποιους ακούω περισσότερο αυτόν τον καιρό για να είμαι πιο δίκαιος. Έχω κολλήσει με μερικά τραγούδια του Βασίλη Πετρίδη και κάποια του Valkristo. Επίσης, φωνητικά μου αρέσουν πολύ ο Γιάννης Διονυσίου και η Ιουλία Καραπατάκη.
-Υπάρχει κάποιος Έλληνας καλλιτέχνης που θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς;
Από αυτούς που παίζουν στην Ά εθνική, θαυμάζω πολύ τον Αλκίνοο αλλά και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Σωκράτη, τον Χαρούλη. Απο αυτούς, που είναι εξίσου σημαντικοί και παίζουν για την άνοδο στην κατηγορία, μου αρέσουν πολύ η Μαρία Παπαγεωργίου και η Μαρίζα Ρίζου.
-Γενικότερα τι ακούσματα είχες στο μεγάλωμα σου; Στα εφηβικά και στο ξεκίνημα των νεανικών σου χρόνων.
-Στα εφηβικά χρόνια, λόγω κυριως του πατέρα μου είχα ερεθίσματα από το παλιό καλό ροκ. Pink Floyd, Doors, Led Zeppelin πηγαιναν και ερχόταν στο σπίτι. Λίγο αργότερα καταπιάστηκα με τον ελληνικό στίχο και μουσική που με μάγεψαν.
Απάντησέ μου αν μπορεί με όσες λιγότερες λέξεις γίνεται στις παρακάτω ερωτήσεις:
-Γιατί γράφεις μουσική;
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
-Πως θα ήταν ο κόσμος για σένα χωρίς μουσική;
Άδειος και λίγο μόνος
-Αν ήθελες να έχεις γράψει κάποιο τραγούδι κάποιου άλλου καλλιτέχνη, ποιο θα ήταν αυτό;
Εγώ δεν είμαι ποιητής του Νίκου Παπάζογλου.
-Στούντιο ή live;
Έλα ντε. Μπέρδεμα ερώτηση. Μάλλον live.
-Να γράψεις ή να τραγουδάς
Σύνθεση εξ εμπνεύσεως.
-Όταν σε ρωτάνε τι δουλειά κάνεις απαντάς μουσικός;
Δεν πιστεύω ότι θεωρείται δουλειά αυτό.
-Ακούς μουσική στην καθημερινότητα;
Με την κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία.
-Στίχος ή μουσική; Τι πιστεύεις ότι είναι πιο σημαντικό για την επιτυχία;
-Μόνο το πάντρεμα τους μπορεί να πετύχει πραγματικά.
