Ως μοναδικό πρόλογο για την απίστευτη ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλο, από το να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στην κυρία Κική, τη σύζυγο του ήρωα της φωτογραφίας, που μας φιλοξένησε με μεγάλη χαρά για τις ανάγκες της έρευνας μας.
Η κυρία Κική (ΚΥΡΙΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία) μας επιβεβαίωσε, με τη σπάνια προσωπικότητα και κυρίως την αγάπη που μας έδειξε, πως ισχύει η ρήση ότι, πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει πάντα και μια μεγάλη γυναίκα.
Νιώθουμε βαθιά υποχρέωση να πούμε τα παραπάνω, και μόνο για την γεμάτη αγάπη, ανοιχτή πρόσκληση της, να την επισκεφτούμε ξανά και να φάμε εκείνη την πίτα που δεν προλάβαμε αυτή τη φορά.
Κυρία Κική σας ευχαριστούμε που μας ανοίξατε το σπίτι σας και μοιραστήκατε μαζί μας την πασίγνωστη πλέον ιστορία του Ευάγγελου Κλωνή. Να είστε σίγουρη πως η φωτογραφία που μας χαρίσατε, ήδη αποτελεί περίοπτο κομμάτι στα πιο σημαντικά μας αντικείμενα.
Πάμε λοιπόν να σας τη διηγηθούμε.
Ο Ευάγγελος Κλώνης ήταν απόγονος φτωχής οικογένειας της Κεφαλονιάς και γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1916. Σε μια οικογένεια με άλλα οκτώ αδέρφια, αφήνει την Κεφαλονιά και πάει στην Αθήνα να δουλέψει μόλις στα 14 του, όπου τον προσλαμβάνει ως εισπράκτορα σε λεωφορείο ο επίσης κεφαλονίτης Γεράσιμος Αρσένης, ο παππούς του γνωστού μας πολιτικού.
Η μοίρα του, την οποία κυνήγησε ο ίδιος, τον έφερε στα 16 του στο λιμάνι του Πειραιά όπου ντυμένος ναύτης πηδηξε κρυφά σε πλοίο που έφευγε για το “Αμέρικα”. Όταν έφτασε έκανε τον κωφάλαλο για να περάσει τον έλεγχο καθώς δεν γνώριζε αγγλικά. Αφού έκανε πολλές δουλειές κατέληξε λόγω κλίματος (Κεφαλονίτης γαρ) στην ηλιόλουστη Santa Fe όπου με την εργατικότητα του έγινε σημαντικό στέλεχος εστιατορίου της πόλης.
Η παράνομη είσοδος του στη χώρα όμως ήταν το αγκάθι και έπρεπε να βρεθεί λύση, την οποία έδωσε ο…. Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος και μια περίεργη ανακοίνωση που έλεγε ότι όσοι παράνομοι μετανάστες πάρουν μέρος στον πόλεμο θα αποκτήσουν υπηκοότητα. Ιδού λοιπόν η ευκαιρία και χωρίς σκέψη, γίνεται μέλος του αμερικάνικου στρατού. Στη διάρκεια της εκπαίδευσης μαθαίνει το τραγικό νέο, ότι στο νησί οι Γερμανοί ξεκλήρισαν ολόκληρη την οικογένεια του και μπαίνει στον πόλεμο με απύθμενο μίσος για το 3ο Ραιχ.
Με την εκδικητική μανία του λοιπόν πήρε μέρος και παρασημοφορήθηκε σε μάχες στην Αφρική και κρατηθείτε: σε Σικελία, Αγγλία, Αυστρία, Πολωνία, Γερμανία και στην αιματοβαμμένη απόβαση της Νορμανδίας. Πήρε μέρος επίσης σε 13 μυστικές αποστολές και έφτασε να μιλήσει μέχρι και στον περίφημο Άικ, τον στρατηγό Αιζενχάουερ.
Λίγες μέρες πριν την απόβαση της Νορμανδίας και αφού τον είδε μπροστά του, τον πλησίασε και του είπε: «Εγώ δεν είμαι Αμερικάνος, έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη, και δεν με νοιάζει αν πεθάνω», με την απάντηση του Άικ να είναι η εξής: «Είσαι Αμερικάνος γιατί φοράς τη στολή μας. Θα πολεμήσεις για την καινούρια σου πατρίδα, αλλά μετά θα γυρίσεις, για να γευτείς τους καρπούς της νίκης».
Υπάρχει και ένα περιστατικό που καταδεικνύει τη βαρβαρότητα του πολέμου, και το οποίο του απέφερε και ένα στρατοδικείο πέρα από τα πάρα πολλά μετάλλια. Στο Βερολίνο λοιπόν, όντας επικεφαλής ομάδας αρμάτων βρέθηκε σε δυσχερέστατη θέση απέναντι σε γερμανικές δυνάμεις και η μόνη διέξοδος ήταν κάποιος χείμαρρος που ήταν δύσκολο να διαβούν. Από τη μάχη που προηγήθηκε, ο χώρος γύρω τους ήταν “σπαρμένος” από πτώματα και μετά από διαταγή του, χρησιμοποίησαν τα πτώματα ως μια μακάβρια γέφυρα ώστε να περάσουν το χείμαρρο….
Δύσκολο και να φανταστεί κανείς τέτοιες εικόνες, πόσο μάλλον να είναι και πρωταγωνιστής.
Μέσα σε όλες τις τιμές που δέχθηκε ο Ευάγγελος Κλωνής, ήταν και μια επιστολή του προέδρου Τρούμαν που τον εκθειάζει ονομαστικά για τις υπηρεσίες που προσέφερε.
Αφού απολύθηκε επέστρεψε στη Santa Fe όπου τον περίμενε ένα λυτρωτικό γράμμα από την Κεφαλονιά. Η οικογένεια του ήταν…. ζωντανή. Έπρεπε να το επιβεβαιώσει με τα ίδια του τα μάτια και έφυγε αμέσως για την Κεφαλονιά. Σ΄αυτό το ταξίδι γνωρίστηκε με την Κική του, με την οποία παντρεύτηκαν και γύρισαν στην Αμερική όπου άνοιξαν το δικό τους εστιατόριο πλέον, το Evangelo’s. Απέκτησαν τρία παιδιά και μάλιστα ο ένας του γιος ακολούθησε λαμπρή στρατιωτική καριέρα την οποία συνεχίζουν και δύο από τα εγγόνια του.
Η ιστορία της περίφημης φωτογραφίας
Το 1944 και συγκεκριμμένα στις 8 Ιουλίου στη μάχη του Σαϊπάν, ο μεγαλύτερος φωτορεπόρτερ του Β΄Παγκοσμίου πολέμου, Γιουτζίν Σμιθ, και υπό τις ριπές των πυροβόλων, τράβηξε με τη μηχανή του τη στιγμή που ξεδιψάει ένας στρατιώτης, και λίγες στιγμές αργότερα γυρίζει το βλέμμα του στο φακό με το τσιγάρο στο στόμα.
Οι φωτογραφίες αυτές λοιπόν, δημοσιεύθηκαν στο «LIFE», το μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής.
Αμέσως γίνεται σύμβολο ο αμερικανός στρατιώτης, και το παγκόσμιο κοινό του LIFE τον συνδέει ως ήρωα και ως εικόνα με την ανδρεία και την γενναιότητα, που αψηφά ξεκάθαρα με το βλέμμα του, τον ίδιο το θάνατο.
Η αποκάλυψη ότι ο στρατιώτης δεν ήταν Αμερικανός αλλά κεφαλονίτης ήρθε ατυχώς μετά τον θάνατο του στις 18 Φεβρουαρίου 1989, και μάλιστα τυχαία. Είμαστε πλέον στο 1991, και ο ένας του γιος είδε το περιοδικό σε ένα ράφι, όπου το εξώφυλλο του κοσμούσε η φωτογραφία του πατέρα. Έτρεξε αμέσως στην κυρία Κική που αναγνώρισε τον άντρα της στη φωτογραφία.
Η φωτογραφία του στρατιώτη να πίνει νερό έγινε συμβολικό γραμματόσημο για τους Αμερικανούς, ως μια πράξη απόδοσης τιμής για τις θυσίες και τη γενναιότητα των Αμερικανών στρατιωτών, αλλά στο γραμματόσημο έχει γραφτεί μόνο το όνομα του Σμίθ αφού όπως είπαμε η αλήθεια αποκαταστάθηκε μεταγενέστερα.
