ΕΒΡΟΣ
Η ζωή στις όχθες
The Last Community, Death on the river… Τα projects σου είναι μια συνεχής αναφορά σε ακραίες καταστάσεις που συμβαίνουν “στα άκρα”. Είναι μια πρόκληση για σένα αυτό το θέμα στη φωτογραφία;
Για μένα το να δουλεύω στα γεωγραφικά άκρα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί θεωρώ πως τα άκρα γεννούν βαθύτερους συμβολισμούς στο πεδίο της ψυχολογία της μάζας, της ανθρώπινης υπόστασης και συμπεριφοράς και του πολιτισμικού υπόβαθρου που διαμορφώνεται στο ευρύτερο γεωγραφικό πλαίσιο που τα περιβάλλει. Στα άκρα τα πράγματα παίρνουν μια άλλη διάσταση.
Πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία με το ποτάμι;
Σήμερα κλείνει ένας κύκλος που άνοιξε πριν από δέκα χρόνια. Ξεκίνησε μια χειμωνιάτικη ημέρα του Γενάρη από την νέα Βύσσα του Έβρου όταν ανέβηκα για να καλύψω θέματα για την εφημερίδα του Έθνους στην οποία εργαζόμουν. Εκεί δημιουργήθηκαν κάποιες εικόνες οι οποίες ήρθαν και κούμπωσαν με την σύλληψη μια ιδέας που γεννήθηκε το 2016. Να πάω στον Έβρο και να δείξω πώς τα σύνορα επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Μέσα από μια μεταφυσική διάσταση …
Στα φωτογραφικές ιστορίες σου νιώθω πως είσαι μέρος του θέματος και του γεγονότος, σαν να εμπλέκεσαι σε αυτό. Έχει επίδραση η ύπαρξη αυτής της συμμετοχής, αυτής της άποψης στο αποτέλεσμα;
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δουλεύεις στο πεδίο με μια μικρή κοινότητα και να γνωρίζεις τα χαρίσματα και τις ιδιαιτερότητες της. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να γίνεις αποδεκτός. Υπάρχει πάντα η επιφυλακτικότητα και η προκατάληψη απέναντι σου. Επίσης είναι σκληρή η απόρριψη της δουλειάς σου που είναι σύνηθες γεγονός. Τις περισσότερες φορές η απάντηση είναι ναι, αλλά όχι.
Τι είναι εκείνο που σου αρέσει να προσεγγίζεις περισσότερο με την φωτογραφική διαδικασία;
Πάνω από όλα με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι.
Φωτογραφίζεις την πραγματικότητα ή κάτι πέρα από αυτήν, κάτι μεταφυσικό που υπάρχει στο περιθώριο;
Το ταξίδι ξεκινάει από μια μεταφυσική / μεταφορική απορία: Πώς τα όρια επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Ποιο είναι το κλίμα των συνόρων και ποιο το περιβάλλον που διαμορφώνεται. Φτάνοντας στα σύνορα όμως έχω να κάνω με τις ζωές των ανθρώπων. Δεν μπορώ να αποφύγω την συνάντηση όσα μεταφυσικά ερωτήματα κι αν έχω θέσει. Και μπροστά μου εκτυλίσσεται η ζωή στις όχθες.
Και στις απλές φωτογραφίες σου νιώθω πως έχεις σχέση με το κάδρο με κάποιο τρόπο.
Είναι μια έκπληξη να “δεις” κάτι ή κάποιον διαφορετικά από αυτό που μας έχει επιβάλει η δύναμη της συνήθειας και της οικειότητας και να το πλησιάσεις. Να “αναγνωρίσεις” μια διαφορετική του πτυχή – υπόσταση από αυτό που μας επιβάλει η γνώση που κατέχουμε (η συνήθεια, η οικειότητα δημιουργούν έναν δεσμό μας με τον κόσμο).
Τι σε οδηγεί να ταξιδεύεις για να φωτογραφίσεις;
Για να δημιουργήσει ένας φωτογράφος χρειάζεται μια και κύρια συνθήκη, έναν καινούριο δεσμό με τα πράγματα και τα γεγονότα. Γι’ αυτό διαρκώς φεύγει για να να αναγνωρίσει άλλου οικεία πράγματα, που θα ήθελε να μιλήσει για αυτά.
Η δεκαετής φωτογραφική σου εργασία από τον Έβρο, θα εκδοθεί σε βιβλίο, θα ονομαστεί “Έβρος/Η ζωή στις όχθες” και θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ. Σκέφτεσαι κάποια φράση που να σε συμπληρώνει σχετικά;
“Μια ποίηση γι’ αυτό το παρεξηγημένο μέρος”.
Bio
Ο Αντώνιος Πασβάντης ζει στην Καβάλα της Βόρειας Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των φωτογραφικών του σπουδών στη Leica Akademie της Αθήνας παρακολουθούσε τη ζωή των Δυτικοαφρικανών στην Αθήνα.
Μέρος αυτού του έργου είχε εκτεθεί στο Athens Photo Festival/Young Greek Photographers 2006.
Το μεταναστευτικό ζήτημα και η προσφυγική κρίση το 2015-16 ήταν η κύρια φωτογραφική του δουλειά.
Η ιστορία του από την Ειδομένη ήταν μέρος ομαδικών εκθέσεων στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Odessa/Batumi Photo Days.
Είναι ο πρώτος νικητής του Βραβείου Athens Photo World 2023.
https://www.facebook.com/antonis.pasvantis
