Βασίλης Βιλιάρδος Οικονομολόγος – Βουλευτής ”Ελληνική Λύση”
Μεταρρυθμίσεις
Επειδή ακούμε συνεχώς κενά λόγια από την κυβέρνηση, όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία μας, προηγούνται οι εξής δύο βασικές ενέργειες:
(α) Η εκπόνηση ενός Ισολογισμού του κράτους που να αξιολογεί όλα μας τα περιουσιακά στοιχεία – οπότε να γνωρίζουμε ως Πολίτες όχι μόνο τι οφείλουμε, αλλά και τι έχουμε.
(β) Η υιοθέτηση του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος από το δημόσιο – έτσι ώστε να ελέγχονται συστηματικά όλες οι δαπάνες και τα έσοδα του, όπως απαιτεί η χρηστή διακυβέρνηση μίας χώρας.
Στη συνέχεια, μία χώρα για να αναπτυχθεί και να ευημερήσει, δεν χρειάζονται ψέματα και μεγάλα λόγια, αλλά παραγωγικές επενδύσεις – οι οποίες προϋποθέτουν τα εξής γνωστά από δεκαετίες:
(1) Την απλοποίηση του φορολογικού της συστήματος, με κίνητρα για επενδύσεις – όπου η κυβέρνηση κάνει το εντελώς αντίθετο, αυξάνοντας επί πλέον συνεχώς τους φόρους, εις βάρος κυρίως της μεσαίας τάξης.
Πώς το κάνει; Με τη διατήρηση των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές, με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών όσον αφορά τον ΕΝΦΙΑ και με νέα τεκμήρια, όπως το απαράδεκτο τεκμήριο κερδοφορίας για τους ελεύθερους επαγγελματίες – αντί να καταργήσει τα υφιστάμενα τεκμήρια διαβίωσης, όπως έχουμε απαιτήσει πολλές φορές.
Τι προτείνουμε εμείς; Ένα σύστημα εσόδων εξόδων και γραμμικό φόρο – με τα οποία θα καταπολεμηθεί πλήρως η φοροδιαφυγή, ενώ δεν θα επιβαρύνει τα κρατικά μας έσοδα, σύμφωνα με αναλυτικούς υπολογισμούς μας.
(2) Την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας – με την απλοποίηση όλων των διαδικασιών.
(3) Ένα αξιόπιστο και σταθερό τραπεζικό σύστημα που να δανείζει βιώσιμα τις ΜμΕ επιχειρήσεις και όχι μόνο τις μεγάλες, καθώς επίσης που να μην κλέβει τους Πολίτες – όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, με τις ληστρικές προμήθειες ή με την τεράστια διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων που συνεχίζει να αυξάνεται, από εκείνες τις τράπεζες που διασώσαμε με πάνω από 70 δις €.
Εδώ ο ΟΔΔΗΧ μας επιβεβαίωσε ότι, δανεισθήκαμε 46,4 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ μέχρι στιγμής έχουμε πληρώσει για τα δάνεια αυτά τόκους 4,7 δις € – όπου θα πρέπει να προσθέσουμε τον αναβαλλόμενο φόρο των 19,6 δις στις 30.6.23 και το κόστος των τριών προγραμμάτων Ηρακλής.
(4) Την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής – οι οποίες αποτελούν στην Ελλάδα μία γάγγραινα, χειρότερη από τη φοροδιαφυγή.
Όσο βέβαια κυβερνάει την Ελλάδα ένα χρεοκοπημένο κόμμα, όπως η ΝΔ, η γάγγραινα δεν καταπολεμάται – όπως φάνηκε από τις 314.000 απευθείας αναθέσεις της πανδημίας, από τις εξεταστικές για τις υποκλοπές και από τη Novartis, ενώ τώρα θα φανεί από το έγκλημα των Τεμπών.
(5) Μία γρήγορη, αποτελεσματική και απλοποιημένη απονομή δικαιοσύνης, όπου ξανά στην Ελλάδα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο – εκτός εάν πρόκειται για πλειστηριασμούς των σπιτιών των Ελλήνων που εξυπηρετούν τα κοράκια.
(6) Ένα σωστό και σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα – συνδεδεμένο με την αγορά εργασίας.
Εν προκειμένω, ακόμη και οι Τούρκοι ή οι Βιετναμέζοι μαθητές μας ξεπέρασαν σε επιδόσεις στην PISA – ενώ, σύμφωνα με το γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο Ifo, η πτώση των Γερμανών μαθητών στα μαθηματικά κατά 25 μονάδες PISA, θα κοστίσει στο ΑΕΠ της χώρας περί τα 15 τρις €, έως το τέλος του αιώνα.
Στην Ελλάδα όμως δεν ασχολείται κανένας σχετικά με το πόσο θα μας κοστίσει η κατάρρευση στην παιδεία – η εξέλιξη της οποίας είναι αντίστοιχη με αυτήν της οικονομίας μας.
(7) Μία ισχυρή Αρχή ανταγωνισμού που να αποτρέπει τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια τους – όπως αυτά της ενέργειας, των τραπεζών, των Σ/Μ κλπ.
( 8 ) Μία δίκαιη εργατική νομοθεσία που να παρέχει κίνητρα στους εργαζομένους – όχι να τους εξαθλιώνει, όπως συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας.
Εν προκειμένω, εξοργίζεται κανείς όταν βλέπει την τεράστια διαφορά των μισθών της Ελλάδας από τους μέσους της Ευρωζώνης, σε διάφορες έρευνες – τόσο των ονομαστικών, όσο και των πραγματικών.
Το 2022 πάντως, ο μέσος πραγματικός καθαρός μισθός των Ελλήνων ήταν στα 12.522 €, ενώ ο μέσος της Ευρωζώνης στα 41.381 € – δηλαδή 3,3 φορές υψηλότερος (γράφημα). Είναι δυνατόν να επιλυθεί ποτέ έτσι το δημογραφικό μας πρόβλημα, όπου οι θάνατοι είναι πια διπλάσιοι από τις γεννήσεις;
(9) Αξιοκρατία σε πολύ λιγότερα υπουργεία – στελεχωμένα με τεχνοκράτες που να μην είναι βουλευτές.
(10) Ένα λειτουργικό οικοσύστημα για τις επιχειρήσεις – έτσι ώστε να μοιράζονται την τεχνογνωσία, το marketing, τα Logistics κοκ.
Εάν δεν έχει εξασφαλίσει τα παραπάνω μία χώρα, δεν μπορεί να προσελκύσει μακροπρόθεσμα κεφάλαια για παραγωγικές επενδύσεις, όσες ανοησίες περί μεταρρυθμίσεων και αν λέει – αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά που την εκμεταλλεύονται και την απομυζούν προς όφελός τους, όπως συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα.
