ΓΚΡΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕ ΕΓΧΡΩΜΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ
(Κείμενο του Γιάννη Χατζηχρήστου)
Θα ακούσετε τώρα πολύς ντόρος να γίνεται για κάτι πράσινα, πορτοκαλί, μπλε και ενδεχομένως και μπορντοροδοκόκκινα τιμολόγια-λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Και θα σκεφτείς, ίσως, ότι “επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη” που θα επιτρέψει και πιο καθαρή ενέργεια να καταναλώνουμε και αυτή να γίνεται φθηνότερη. αφού θα δουλέψει εκείνη η ‘αόρατος χείρα της αγοράς” και ο ανταγωνισμός.
Σας γελάσανε! είναι η απάντηση.
Κατ’ αρχάς αυτή η πανδαισία χρωμάτων στους λογαριασμούς του ρεύματος είναι μόνο για να σας βάλει στο τριπάκι να βρείτε εσείς μόνο ως προς το πιο τρόπο θέλετε να σας χρεώνει το καρτελ της ηλεκτρικής ενέργειας το ρίσκο που αυτοί θα έπρεπε να παίρνουν για το πως ΘΑ διαμορφώνονται οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος του επόμενου μήνα.
Αρα πάρε τιμές χρέωσης του με σταθερές ή κυμαινόμενες τιμές και τρέχα γύρευε εσύ να βρείς ειδικό στην πυρηνική φυσική με μάστερ στην μετεωρολογία και phd στην λογιστική να σου πει τι θα κάνεις.
Πλήρωσες πολλά?
Εσύ φταίς, να πρόσεχες τι έκανες με ατομική σου ευθύνη, λεει η συνταγή τους.
ΤΟ ΚΛΕΨΙΜΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ
Το μόνο που αλλάζει είναι αν θα πληρώνεις και το ρίσκο των εταιριών ενέργειας προκαταβολικά εσύ ή απολογιστικά (με καπέλο).
Έτσι όμως κρύβεται πίσω από τα τερτίπια αυτού του marketing η πραγματικότητα.
Θα συνεχίζεις να μην ξέρεις πόσο πράσινη ή μαύρη ή μπλε είναι η ενέργεια που καταναλώνεις και πως προκύπτει αυτό που βγάζει κάθε ημέρα η διαπραγμάτευση των καρτέλ των εμπόρων της ενέργειας στα Ντιλς που κλείνουν μεταξύ τους στο Χρηματιστήριο Ενέργειας με τελείως αδιαφανή τρόπο.
Και ενώ υπάρχει σήμερα διαθέσιμη η τεχνολογία να ξέρεις ΑΚΡΙΒΩΣ την πηγή της ενέργειας που θες να καταναλώσεις (άρα και πόσο θα κοστίζει από ΑΠΕ, από πυρηνικά στην Βουλγαρία, από πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, από λιγνίτη κλπ) αυτή δεν χρησιμοποιείται.
Η μέθοδος λέγεται tokenization της ενέργειας. Κάθε Kwh που παράγεται, όπως παράγεται, δημιουργεί από ένα μετρητή ένα token. Μια ψηφιακή μάρκα. Επειδή αυτή η πρωτογενής ενέργεια (παράδειγμα από ένα λιγνιτικό εργοστάσιο ή μια ανεμογεννητρια) μετασχηματιζεται μετά πολλές φορές για να καταλήξει στην κατανάλωση. αυτός ο μετασχηματισμός πάντα γίνεται στην αρχική ψηφιακή μάρκα ανταλλάσσοντας την με όσους εμπλέκονται στο κύκλωμα παραγωγής και διανομής..
Στο τέλος θα έπρεπε κάθε έμπορος να σου λέει ¨θα σου δώσω ένα τιμολόγιο που θα έχει χρώμα μπορντοροδακινί και θα προκύπτει από 25% από ΑΠΕ (που χρεώνεται κάπως), 55% από λιγνιτικά (με άλλη χρέωση) και 20% από πυρηνικά από το Κοζλοντούι”. Αποφασίζεις με την οικολογική σου συνείδηση και την τσέπη σου, υπογράφεις ένα ψηφιακό συμβόλαιο και ΟΤΑΝ παραδοθεί όλη αυτή η ενέργεια και την καταναλώσεις, την πληρώνεις ανταλλάσσοντας ψηφιακές μάρκες (που έκλεισες) με ευρώ.
Έτσι δουλεύει.
Με διαφάνεια, ασφάλεια και χωρίς κρυμμένα κόστη για να κρύβονται πίσω του πονηρούληδες, από αυτούς που απαιτούν τώρα να κάνεις γι αυτούς πολύπλοκους υπολογισμούς risk management.
Ti δεν καταλαβαίνεις? Ότι συνεχίζουν να μας δουλεύουν κατάμουτρα?
