Φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή (Βλέπε Γερμανία)

Η παράνομη αποφυγή φόρων ονομάζεται επίσημα φοροδιαφυγή, ενώ η νόμιμη αποκαλείται ωραιοποιημένα «φοροαποφυγή».

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους είναι ουσιαστικά το ότι, η μεν πρώτη χρησιμοποιείται από αδαείς ιδιώτες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, συνιστώντας ποινικό αδίκημα, ενώ η δεύτερη από τις μεγάλες επιχειρήσεις – οι οποίες διαθέτουν ειδικό τμήμα «στρατηγικού σχεδιασμού αποφυγής φόρων», εκμεταλλευόμενες συστηματικά όλα τα πλεονεκτήματα που έχουν εξασφαλισθεί από τις πολυεθνικές, σε διάφορες χώρες.

Τα ποσά της παράνομης αποφυγής φόρων, της φοροδιαφυγής δηλαδή, είναι ασύγκριτα χαμηλότερα, σε σχέση με αυτά της νόμιμης – αν και οι Πολίτες ενημερώνονται μόνο για την πρώτη, συνήθως όταν αποφασίζονται νέα μέτρα λιτότητας ή φορολόγησης τους, επειδή με τη βοήθεια της χειραγωγούνται από την Πολιτική, αποδίδοντας τις ευθύνες των δημοσίων χρεών ο ένας στον άλλο.

Είναι άλλωστε πολύ εύκολο να τους χειριστεί κανείς, όταν θεωρούν τους εαυτούς τους θύτες – σημειώνοντας πως υπάρχουν πολλοί «παράδεισοι φοροαποφυγής» εντός της ΕΕ, όπως η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, η Γερμανία κλπ.

Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία τώρα, ο όγκος του ξεπλύματος μαύρου χρήματος εκεί υπερβαίνει τα 100 δις € ετήσια – χωρίς τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, αλλά συμπεριλαμβανομένων των τυχερών παιχνιδιών και της γαστρονομίας.

Βρίσκεται επίσης στην κορυφή της Ευρώπης, όσον αφορά τις απάτες, στην 8η θέση παγκοσμίως ως φορολογικός παράδεισος, μεταξύ των πρωταθλητών της φοροδιαφυγής, καθώς επίσης πρώτη σε σχέση με τη διακίνηση μαύρου χρήματος στην ήπειρο μας – ενώ υπάρχουν δυστυχώς Έλληνες που θεωρούν ότι, μόνο στη χώρα μας υπάρχει φοροδιαφυγή.

Συνεχίζοντας, παρά το ότι η έκταση του ξεπλύματος μαύρου χρήματος στη Γερμανία είναι τεράστια, το ρίσκο που έχουν οι «εγκληματίες» να ανακαλυφθούν είναι ελάχιστο, κυρίως λόγω της νομοθεσίας – όπως για παράδειγμα το φορολογικό απόρρητο για δικηγόρους και συμβολαιογράφους, καθώς επίσης η ελλειμματική δημόσια διοίκηση.

Όλα μαζί τα ομοσπονδιακά κρατίδια της χώρας των 80 εκ. ανθρώπων απασχολούν μόλις 50 ελεγκτές μαύρου χρήματος – λιγότερους δηλαδή από 1 προς 1.000.000 κατοίκους! Τυχαίο; Ασφαλώς όχι, αφού με τον τρόπο αυτό η Γερμανία διευκολύνει έμμεσα τις εισροές του μαύρου χρήματος από το εξωτερικό, το οποίο επενδύεται και καταναλώνεται εντός της – με αποτέλεσμα να επωφελείται σημαντικά.

Τέλος, μόνο ένα μικρό τμήμα της αστυνομίας της χώρας (ΒΚΑ), στελεχωμένο με 25 άτομα, ασχολείται με τις ύποπτες χρηματοοικονομικές συναλλαγές – γεγονός που σημαίνει ότι, ελάχιστες αποκαλύπτονται τελικά. Για παράδειγμα, το 2013 καταγγέλθηκαν 20.000 ύποπτες συναλλαγές, ενώ το 2015 σχεδόν 30.000, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 50% – οι οποίες ήταν φυσικά αδύνατον να ελεγχθούν από τους μόλις 25 ειδικούς αστυνομικούς.