Μία πρόβλεψη για αντιδραστικές πολιτικές που θα κρυφτούν πίσω από το αφήγημα της «Φωτεινής Πατρίδας» έως το 2027, πέρα από όσα είναι γνωστά:
1. Νόμος για τις αμβλώσεις, ελέω «δημογραφικού».
2. Εξορύξεις.
3. Ψηφοφορίες στη Βουλή δια περιφοράς.
4. Ένα κακέκτυπο τοπικών νομισμάτων (θα τα πουν local pass, ή κάτι τέτοιο), δίχως ουσιαστική αποκέντρωση του συστήματος, αλλά για να μπορεί ο κόσμος να αγοράζει ψωμί.
5. Αλλαγή του Συντάγματος μέσα από την επιδίωκούμενη αυτοδυναμία 180 εδρών στις ερχόμενες εκλογές. Αυτό είναι όλο το ζουμί, εκεί θα αρχίσουν τα όργανα.
Κοινώς, χαμένο και αυτό το τρένο για την Ελλάδα.
Περιμένω να δω, επίσης, ποιο θα είναι το μονίμως εξιλαστήριο θύμα, τώρα που εξαϋλώθηκε η αντιπολίτευση.
Για άλλη μια φορά ο Τσίπρας έκανε λάθος εκτίμηση του πολιτικού περιβάλλοντος και έπεσε μέσα σε όλες τις παγίδες που στήνονται μπροστά του εδώ και 8 χρόνια. Προσκολλημένος σε μια ανέμελη αριστερά του παρελθόντος, ο Σύριζα δεν υπήρξε ικανός να αντιληφθεί το νέο κόσμο που ανοίγεται. Παρά τις νίκες και τις ήττες του, που όφειλαν να τον διδάξουν. Ας το δουν αυτό τα στελέχη του.
Μπράβο, πάντως, στο λαό των Σερρών, που έβγαλε με διαφορά πρώτο τον Κωνσταντίνο Αχ. Καραμανλή. Μας θύμισε όλα όσα μας ντροπιάζουν για την κοινωνία που κατοικεί στην πανέμορφη πατρίδα: να επιτρέπει να ευδοκιμούν τα παράσιτα που σκοτώνουν το καλύτερο κομμάτι της.
Η επάνοδος της δημοκρατίας και της ισονομίας (αυτά που χάθηκαν απο τότε που χάθηκε το νόημα της πολιτικής στη χώρα) όπως αυτή εκφράζεται στην κοινωνία μέσα απο την ελευθερία του τύπου, την ελευθερία από εκβιασμούς στον χώρο εργασίας, την προάσπιση των δικαιωμάτων ΟΛΩΝ των ανθρώπων, τη σημασία μιας ανοιχτής και βιώσιμης γειτονιάς, μπορεί να έρθει μόνο μέσα απο τη μορφωτική και πολιτιστική αναβάθμιση της κοινωνίας. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο: το «σπάσιμο» του μορφωτικού και πολιτιστικού χάσματος μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και του κόσμου γύρω της.
Όσο μπορώ, ως πολίτης, θα αφιερώσω περισσότερο χρόνο να μοιράζομαι εδώ εικόνες και σκέψεις από τους τόπους που έχω επιλέξει να ζω, έξω από αυτή την Κλειστή Ελλάδα, μήπως και γίνει αντιληπτό ποια είναι αυτά τα πράγματα που κάνουν τις κοινωνίες σήμερα χαρούμενες, υγιείς και ισορροπημένες.
Στην ουσία δεν είναι κάτι διαφορετικό από όλα αυτά που έχω γράψει και διεκδικήσει τα τελευταία 15 χρόνια. Πιστεύω, όμως, πως μπορώ να το κάνω αυτή τη φορά διαφορετικά, απαλλαγμένος από την οργή που μου δημιουργεί η κατάσταση της πολιτικής σήψης στην Ελλάδα, η οποία έκανε κι εμένα και χιλιάδες άλλους ανθρώπους να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, πριν τα μαζέψουμε και φύγουμε (εγώ για δεύτερη φορά, μάλλον και τελευταία).
Θα το κάνω, επίσης, από άδολο ενδιαφέρον, μην αποσκοπώντας σε κάτι: θέση, αναγνώριση ή δικαίωση.
Χωρίς να με νοιάζει η μισή Ελλάδα που απέχει, ή ο στρατός των παρασιτικών κομματόδουλων, που έχουν βαλθεί τόσα χρόνια να μας κάνουν το μυαλό χυλό, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.
Ελπίζω χτες το βράδυ να χόρτασαν όλοι αυτοί τον θρίαμβο τους, ώστε να συνεχίσουν λίγο πιο συνειδητά να διαβιούν σύμφωνα με τις ταξικές ή ιδεολογικές τους καταβολές.
Ας αφήσουν όλους τους υπόλοιπους να ΖΗΣΟΥΜΕ αυτό που λέγεται Δημοκρατία.
Όχι τη Νέα, αλλά την άλλη. Αυτή που δεν είναι ούτε νέα, ούτε παλιά, ούτε άμεση, ούτε κολοβή. Είναι απλώς δημοκρατία, που όταν δεν την έχεις, ξέρεις πως είναι.
Πηγή: Απο την προσωπική σελίδα του Παύλου Γεωργιάδη
https://www.facebook.com/geopavlos/posts/pfbid02fWcNmRFndJfSLSBhs2Hcm65vP1Z29x5FTyAXwXHJJhPN5rQ8Gdf85toMm7vJW6A2l
