Η «Πανευρώπη» του Kalergi – Θεωρία συνωμοσίας ή πραγματικότητα;

941

Δύο άρθρα που ρίχνουν φως στο σχέδιο…

Θεωρία συνωμοσίας ή πραγματικότητα;

Πρώτο άρθρο:

Του Κωνσταντίνου Δήμου,

Οι αρχές του 20ου αιώνα, εκτός από μεταβατική, ήταν και μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή για την Ευρώπη. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωστός και ως «Μεγάλος Πόλεμος», έχει μόλις τελειώσει, αφήνοντας ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο συντετριμμένη και πιο κατακερματισμένη από ποτέ. Οι δυνάμεις της Entente έχουν επικρατήσει των Κεντρικών Δυνάμεων, αλλά με μεγάλο κόστος. Η πάλαι ποτέ αποικιοκρατική δύναμη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας παρουσιάζει σημάδια εξασθένησης, ενώ η Γαλλία και η ηττημένη Γερμανία έχουν αποδυναμωθεί. Η Αυτοκρατορία των Αψβούργων (Αυστροουγγαρία) δεν υφίσταται πλέον. Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 έχει προκαλέσει μαζικές πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ρωσίας. Η περίοδος αυτή του Μεσοπολέμου είναι συνώνυμη με την αλλαγή του γεωπολιτικού σκηνικού και της ισορροπίας δυνάμεων, οπότε και η Ευρώπη παρατηρείται να χάνει τη στρατηγική της σημασία και σταδιακά να παραγκωνίζεται από άλλες αναδυόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια σκακιέρα, όπως οι καπιταλιστικές Η.Π.Α. και η κομμουνιστική Ρωσία.

Η μετατόπιση του κέντρου βάρους από τις ευρωπαϊκές χώρες σε άλλες περιφερειακές μεν, παγκόσμιες δε, δυνάμεις του Ατλαντικού και Ειρηνικού θορύβησε τόσο τους ίδιους τους Ευρωπαίους -που ήδη βίωναν τις κοινωνικοοικονομικές συνέπειες (π.χ. Γερμανοί)- όσο και εξωτερικούς παρατηρητές. Αυτό, φυσικά, επόμενο ήταν να ανησυχήσει και την ευρωπαϊκή αριστοκρατία, στην οποία ανήκε και κάποιος κύριος ονόματι κόμης Coudenhove-Kalergi (Κουντενχόβε Καλέργκι). Ο Richard Nikolaus von Coudenhove-Kalergi γεννήθηκε στο Τόκιο, το 1894, από τον πατέρα του Heinrich, Αυστριακό διπλωμάτη και συγγραφέα, και τη Γιαπωνέζα αριστοκράτισσα Mitsuko Aoyama. Το γενεαλογικό του δέντρο αποκαλύπτει μια πλούσια διαφυλετική καταγωγή από πολλά ευρωπαϊκά έθνη (Αυστρία, Γερμανία, Νορβηγία, Γαλλία, Βοημία, Ρωσία, Πολωνία, Ελλάδα, Ιαπωνία) και μάλλον σε αυτή οφείλεται το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο που διαμόρφωσε ο κόμης. Το επίθετο «Καλλέργης» υποδηλώνει τη συγγένεια του μάλλον με την οικογένεια του Αλεξίου-Φωκά Καλλέργη, που το 1300 υπέγραψε συνθήκη που αναγνωρίζει την Κρήτη ως ενετική κτήση. Ο Καλλέργης ακολούθησε μια ακαδημαϊκή καριέρα, φοιτώντας στις πανεπιστημιακές σχολές της Βιέννης και του Μονάχου, ενώ ανέλαβε ως διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης το 1917. Σταδιακά αναμείχθηκε και στους κύκλους της μασονίας, αφού μυήθηκε, το 1922, στη μασονική στοά “Humanitas” της Βιέννης. Το 1923, ανέπτυξε την ιδέα της «Πανευρώπης», δηλαδή τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας κρατών της ηπειρωτικής Ευρώπης (εξαιρώντας τη Ρωσία και τη Βρετανική Αυτοκρατορία), σύμφωνα με το αμερικανικό πρότυπο.

Στις αρχές του 1923 θα μείνει εσώκλειστος ως φιλοξενούμενος ενός αριστοκράτη φίλου του στον πύργο Βέρτινγκ της Άνω Αυστρίας, ξεκινώντας τη συγγραφή του βιβλίου του “Pan-Europa”, το οποίο και θα εκδώσει στα γερμανικά στις αρχές Οκτωβρίου. Ο ίδιος, όμως, δε θα αρκεστεί μόνο σ’ αυτό, αλλά θα αναπτύξει ακτιβιστική δράση υπέρ ενός ευρωπαϊκού φεντεραλισμού, που θα προάγει την πολιτική και οικονομική συγχώνευση των ευρωπαϊκών κρατών κάτω από μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα. Ιδρύει το Πανευρωπαϊκό Κίνημα (Paneuropa Bewegung) με χρηματοδότηση από τραπεζίτες φίλους του και το 1930 συγκαλείται το πρώτο «Πανευρωπαϊκό Συνέδριο», ενώ από το 1924 εκδίδεται και το μηνιαίο περιοδικό “Pan-Europa”.

Οι λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτήν την «εμμονή» του κόμη για τη δημιουργία της Πανευρώπης είναι εύκολο να εξηγηθούν: η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που επικράτησε τη δεκαετία του 1920 μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν έκδηλη στην ατμόσφαιρα των μεγάλων αστικών κέντρων, με τις ενεργητικές «πολεμοχαρείς» μειοψηφίες, τους στρατοκράτες και τους εθνικιστές να επιβάλλουν τη θέλησή τους επάνω στις φιλειρηνικές παθητικές πλειοψηφίες, προκρίνοντας το ενδεχόμενο ενός μελλοντικού πολέμου για την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου. Ο Καλλέργης διατεινόταν ότι ένας ακόμη πόλεμος θα ήταν μάλλον και ο τελευταίος για την Ευρώπη, καθώς η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη θα επέτρεπε πλέον την εθνοκάθαρση ολόκληρων πληθυσμιακών ομάδων με χημικά και βιολογικά όπλα.

Ο Καλλέργης χαιρέτησε τη σύσταση της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ) και το διάγγελμα των 14 σημείων του Αμερικανού Προέδρου Woodrow Wilson, αλλά δε θεωρούσε ότι τα παραπάνω είναι αρκετά για να διασφαλίσουν την προστασία και ενότητα της Ευρώπης τόσο από εξωτερικούς κινδύνους όσο και από εσωτερικούς ανταγωνισμούς (π.χ. Γερμανίας-Γαλλίας). Κατά τον Καλλέργη, η ΚτΕ της Γενεύης παρέμενε ανολοκλήρωτη χωρίς τη συμμετοχή της Γερμανίας, της Ρωσίας και των Η.Π.Α., μιας και έκρινε μείζονος σημασίας τη συνεργασία Πανευρώπης και «Παναμερικής», ενώ οι καλές σχέσεις και η εγγύτητα Γερμανίας-Ρωσίας σε πολλούς τομείς θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τα ευρωπαϊκά σύνορα και συμφέροντα. Ο Καλλέργης είχε προειδοποιήσει τους συγχρόνους του για το ενδεχόμενο ενός πιο απάνθρωπου, εξοντωτικού πολέμου, μια πρόβλεψη η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και η αρχική συνεργασία των Γερμανών με τους Ρώσους με το σύμφωνο μη επίθεσης τον Αύγουστο του 1939.

Αν δεν επικρατήσει ειρήνη αναμεταξύ των εμπόλεμων λαών, οι ρητορικές διακηρύξεις περί ομόνοιας και φιλίας δε θα είναι αρκετά για τη διάσωση της Ευρώπης από τον ίδιο τον εαυτό της, καθώς και πάλι η Ευρώπη θα μπορούσε δυνητικά να μετατραπεί σε πόλο αστάθειας και πεδίο μελλοντικών πολέμων. Την ίδια στιγμή, κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτόματα την ενδυνάμωση των μεγαλύτερων ανταγωνιστών της: των Η.Π.Α., της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Μ. Βρετανίας, Αυστραλίας, Ν. Ζηλανδίας, αποικιών στην Αφρική και τη ΝΑ Ασία), της ρωσική αρκούδας (είτε της «λευκής» Ρωσίας των Τσάρων είτε της «κόκκινηςς» Ρωσία των Μπολσεβίκων) και των ασιατικών τίγρεων (Ιαπωνίας-Κίνας).

Προκειμένου να αποσοβηθεί ο κίνδυνος αφομοίωσης των ευρωπαϊκών εθνοτήτων από έναν μελλοντικό πόλεμο αφανισμού ή από μια ρωσική στρατιωτική εισβολή και να περιοριστεί η (οικονομική) επιρροή των Η.Π.Α. επί της δυτικής Ευρώπης, ο Καλλέργης προτείνει τη σύσταση της Πανευρώπης αποτελούμενη από 26 κράτη και τις αφρικανικές αποικίες (βλ. χάρτη), με δυναμικό αριθμό κατοίκων. Μόνο με αυτόν τον τρόπο πίστευε ότι θα διασφαλιζόταν η επιβίωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και πνεύματος. Συγκεκριμένα, προτείνει την καλλιέργεια καλών σχέσεων με τη Βρετανική Αυτοκρατορία, με την οποία η συνεργασία θα επεκταθεί στη συνέχεια, με τη δεύτερη να παίζει το ρόλο του διηπειρωτικού διαμεσολαβητή. Επιπλέον, ο Καλλέργης υποστηρίζει σθεναρά την πολιτική που ακολουθούν οι Η.Π.Α. και προτείνει μια αντίστοιχη αντίληψη του «Δόγματος Μονρόε»: μη ευρωπαϊκές δυνάμεις δε θα πρέπει να εμπλέκονται σε ευρωπαϊκά ζητήματα, παρά μόνο να συνεργάζονται με την Πανευρωπαϊκή Ένωση για την επίλυσή τους.

Σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις των συνωμοσιολόγων, ο Καλλέργης στην «Πανευρώπη» του δεν προκηρύσσει ευθέως την απεμπόληση της εθνοτικής ταυτότητας της εκάστοτε χώρας υπέρ μιας κοινής ευρωπαϊκής. Ο Καλλέργης υποστηρίζει τον παραμερισμό, όχι την κατάργηση της φυλής, της θρησκείας, της παράδοσης κτλ., ώστε να καταστεί δυνατή η τελωνειακή, πολιτική και οικονομική ένωση, πράγμα που ίσως έχει εν μέρει επιτευχθεί με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η άποψη ότι ο Καλλέργης υποστηρίζει τη μιγαδοποίηση των Ευρωπαίων με άλλες ασιατικές και αφρικανικές φυλές χάριν της ευρωπαϊκής ενοποίησης μάλλον αποτελεί υποπροϊόν μιας λογικοφανούς ερμηνείας σε συνδυασμό με πρόσφατες δημογραφικές μεταβολές στον ευρωπαϊκό χώρο, ένα συμπέρασμα κάπως αυθαίρετο και σχετικιστικό (μπορεί να ισχύει, μπορεί και όχι). Ένα άλλο του δοκίμιο που παρουσιάζει ενδιαφέρον και ίσως τροφοδοτεί τέτοιου είδους θεωρίες συνωμοσίας είναι η «Αριστοκρατία» (1922), στο οποίο προτείνει την ανάμειξη της «αριστοκρατίας της σκέψης» των Εβραίων με τους Ευρωπαίους, επιχειρηματολογώντας στο γιατί αυτό ίσως θα ήταν καλό για την παλαιά ευρωπαϊκή αριστοκρατία.

Οι προθέσεις του Καλλέργη ήταν αγαθές, αλλά πολύ αφελείς, πράγμα που ένα χρόνο μετά αναγνώρισε και ο ίδιος στο δοκίμιο του «Φιλειρηνισμός» (1924). Ο δρόμος προς μια πασιφιστική, ενωμένη Ευρώπη θα ήταν μακρόχρονος και επίπονος, όμως, όπως παραδέχεται ο ίδιος, αυτό που θεωρούσαμε κάποτε ουτοπία, στο μέλλον ίσως γίνει πραγματικότητα. Το έργο «Πανευρώπη» εκφράζει τα «θέλω» του Καλλέργη και τη ρομαντική επιθυμία του για τη δημιουργία αυτής, όμως η ιδέα αυτή αποτελεί προϊόν της εποχής, δίχως να έχει ρεαλιστικά ερείσματα στη νοοτροπία “Si vis pacem, para bellum”  που επικρατούσε ως δόγμα στην ευρωπαϊκή σκέψη. Το όραμα του Καλλέργη για μια «Πρωτο-Ευρώπη» ίσως και να είναι τελικά ο θεωρητικός πρόδρομος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Καλλέργης πέθανε στις 27 Ιουλίου 1972 από καρδιακό επεισόδιο, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  • Coudenhove-Kalergi, Richard N. (2021), Πανευρώπη, μτφ. Θάνος Ν. Καραγιαννόπουλος, Αθήνα: Εκδ. Βιβλιοπωλείο Λαβύρινθος
  • Coudenhove-Kalergi, Richard N. (2021), Πρακτικός Ιδεαλισμός: Αριστοκρατία-Τεχνολογία-Φιλειρηνισμός, μτφ. Θάνος Ν. Καραγιαννόπουλος, Αθήνα: Εκδ. Βιβλιοπωλείο Λαβύρινθος

Η «Πανευρώπη» και το «παρεξηγημένο» σχέδιο Coudenhove-Kalergi

 

 

Δεύτερο άρθρο:

Μιχάλης Στούκας

Ποιος ήταν ο Ricahard N. Coudenhove-Kalergi– Η Ευρώπη που οραματίστηκε πριν από εκατό χρόνια δεν διαφέρει σε τίποτα από τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση – Το απαγορευμένο βιβλίο του «Praktischer Idealismus» και το όραμά του για την «αντικατάσταση» των λευκών Ευρωπαίων από ανθρώπους μιας μεικτής φυλής

Η ιδέα για την ενωμένη Ευρώπη είναι πολύ παλιά. Δεν αναπτύχθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως νομίζουν πολλοί.

Ήδη ο Βίκτορ Ουγκό από τα μέσα του 19ου αιώνα υπήρξε ένθερμος θιασώτης αυτής της ιδέας, κάτι που αποτυπώνεται και στο βιβλίο του «Ύμνος στην Ενωμένη Ευρώπη».

Ανάμεσα στους πρώτους οραματιστές της ενωμένης Ευρώπης ήταν και ο Έλληνας Ανδρέας Ρηγόπουλος από την Πάτρα (1821 – 1889). Άσκησε τη δικηγορία για μικρό χρονικό διάστημα, εκλέχθηκε βουλευτής και άφησε αξιόλογο συγγραφικό έργο. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική, φορώντας πάντα φουστανέλα (!). Γνωρίστηκε με σημαντικούς Ευρωπαίους, όπως ο Μαρξ, ενώ ήταν στενός φίλος του Ουγκό. Οραματίστηκε τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Ήταν φανατικός αντιβασιλικός και πίστευε ότι πρέπει να απελευθερωθούν και οι αλύτρωτες ελληνικές περιοχές. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από κατάθλιψη. Αυτοκτόνησε το 1889, πέφτοντας από το καράβι που θα τον μετέφερε στη Σύρο, στον Σαρωνικό κόλπο. Η σορός του βρέθηκε στο Πόρτο Χέλι, όπου και τάφηκε…

Ο Richard N. Coudenhove-Kalergi
Μετά το τέλος του Α ’Παγκοσμίου Πολέμου η ανάγκη για ενοποίηση της Ευρώπης αρχίζει να γίνεται πιο επιτακτική. Τότε εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Richard N. Coudenhove-Kalergi(Ρίτσαρντ Κούντενχοφ – Καλλέργη). Γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1894 στο Τόκιο. Πατέρας του ήταν ο διπλωμάτης της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας Heinrich von Coudenhove-Kalergi και μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsuko Aoyama, κόρη πλούσιου γαιοκτήμονα και εμπόρου πετρελαίου. Το 1919 ο Richard έγινε Τσεχοσλοβάκος πολίτης, ενώ το 1939 πήρε την γαλλική υπηκοότητα, την οποία κράτησε ως τον θάνατό του. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό.

Ο πατέρας του Heinrich(1859 – 1906) μιλούσε 16 γλώσσες και είχε αριστοκρατικές ρίζες. Οι Coudenhoves ήταν μια πλούσια οικογένεια φλαμανδικής καταγωγής, που εγκαταστάθηκαν στην Αυστρία κατά τη Γαλλική Επανάσταση (1789). Όσο για το ελληνικό το επίθετο, η οικογένεια Καλλέργη ήταν πλούσια και καταγόταν από την Κρήτη. Ωστόσο, είχε βυζαντινές ρίζες, οι οποίες έφταναν ως τον Νικηφόρο Φωκά. Ο Richard σπούδασε στο Augustiner-Gymnasium στο Brixenκαι στη συνέχεια στη Theresianische Akademie στη Βιέννη από το 1908 ως το 1913. Το 1917 απέκτησε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία από το πανεπιστήμιο της Βιέννης με διατριβή στο «Die Objectivitat als Grundprinzip der Moral» («Αντικειμενικότητα ως θεμελιώδης αρχή των ηθικών»).Το 1915 παρά τις φοβερές αντιρρήσεις της μητέρας του παντρεύτηκε τη σπουδαία Βιενέζα ηθοποιό Ida Poland. Καθώς όμως τα επόμενα χρόνια άρχισε να γίνεται γνωστός, η μητέρα του που του είχε απαγορεύσει κάθε σχέση με την οικογένειά του, τον δέχτηκε ξανά με τη σύζυγό του αυτή τη φορά.

panevropi__1_

Η δράση του Coudenhove-Kalergi

Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Richard αρχίζει την πολιτική του δράση. Ένθερμος υποστηρικτής των «Δεκατεσσάρων Σημείων», που είχε αναπτύξει σε λόγο του ο Αμερικανός πρόεδρος Woodrow Wilson(8 Ιανουαρίου 1918) και των ιδεών του Kurt Hiller(1885 – 1972), Γερμανού δημοσιογράφου εβραϊκής καταγωγής, ανοιχτά ομοφυλόφιλου κομμουνιστή, που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των gay τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ο οποίος πίστευε ότι αν οι ομοφυλόφιλοι ήθελαν αλλαγή θα έπρεπε να την κάνουν οι ίδιοι, ο Richard προσχώρησε τον Δεκέμβριο του 1921 στην Τεκτονική Στοά «Humanitas» στη Βιέννη. Το 1922 ίδρυσε μαζί με τον αρχιδούκα Otto von Habsburg την «Πανευρωπαϊκή Ένωση», που θεωρούσε ότι ήταν ο μόνος τρόπος προστασίας από τη Ρωσία. Οι επιρροές του προέρχονταν από τους Καντ, Σπένγκλερ, Σοπενχάουερ, Νίτσε κ.α. Το 1923 δημοσίευσε το έργο του «Pan-Europa» («Πανευρώπη»), του οποίου μια σπάνια έκδοση στα ελληνικά από το μακρινό 1962 έχουμε στη διάθεσή μας και θα παραθέσουμε αποσπάσματά της στη συνέχεια.

Το 1925 κυκλοφόρησε το πλέον πολύκροτο έργο του το «Praktischer Idealismus», («Πρακτικός Ιδεαλισμός»). Τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό το βιβλίο αυτό ήταν απαγορευμένο στη Γερμανία. Το άλλο απαγορευμένο βιβλίο στη χώρα είναι το «Ο αγών μου», του Χίτλερ. Όπως είδαμε, πρόσφατα κυκλοφόρησε και στα αγγλικά με τον τίτλο «Praktikal Idealism» και υπότιτλο: «Το σχέδιο του Καλλέργη να καταστρέψει τους ευρωπαϊκούς λαούς». Μέχρι σήμερα το βιβλίο αυτό δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Εντοπίσαμε όμως στο διαδίκτυο κάποια αποσπάσματά του ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, όπως η αντικατάσταση των λευκών Ευρωπαίων από μία μεικτή φυλή. Θα αναφερθούμε στο συγκεκριμένο απόσπασμα στη συνέχεια.

panevropi__3_

Ας επανέλθουμε όμως στον R. N. Coudenhove-Kalergi.Στις αρχές του 1924 ο φίλος του βαρόνος Louis de Rothschild (Ρότσιλντ),τον σύστησε στον φίλο του Max Warburg, ο οποίος δέχτηκε να τον χρηματοδοτήσει για τα επόμενα τρία χρόνια με 60.000 χρυσά μάρκα. Παράλληλα, ο Warburg τον σύστησε σε ισχυρούς χρηματοδότες, όπως ο Bernard Baruch.Το 1926 πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη το πρώτο συνέδριο της Πανευρωπαϊκής Ένωσης και οι 2.000 εκπρόσωποι εξέλεξαν τον Coudenhove-Kalergi ως πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου, μία θέση που κατείχε ως τον θάνατό του, το 1972. Η προσπάθειά του να επηρεάσει τον Μουσολίνι απέβη άκαρπη. Αντίθετα οι ιδέες του επηρέασαν τον Γάλλο Aristide Brian. Η άνοδος στην εξουσία του Χίτλερ ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για τον Coudenhove-Kalergi. Ο Χίτλερ τον αποκαλούσε κάθαρμα, ενώ αποκάλυψε την ένταξη του Richard στην Τεκτονική Στοά, η οποία κυνηγήθηκε από τους ναζί. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από το Γ’ Ράιχ ο Coudenhove-Kalergi κατέφυγε στην Τσεχοσλοβακία κι έπειτα στη Γαλλία. Μετά την κυρίευση της Γαλλίας από τους ναζί το 1940, μέσω Ελβετίας και Πορτογαλίας έφτασε στις ΗΠΑ. Και στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνέχισε τις προσπάθειές του για ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Μετά τον Β ’Παγκόσμιο Πόλεμο
Τον Δεκέμβριο του 1945 ο Coudenhove-Kalergi δημοσίευσε στο περιοδικό «Collier» ένα άρθρο για την ενοποίηση της Ευρώπης. Ο Χάρι Τρούμαν διάβασε αυτό το άρθρο και εντυπωσιάστηκε. Υιοθέτησε δε όσα γράφονταν σ’ αυτό ως επίσημη πολιτική των ΗΠΑ. Ο Τσόρτσιλ στην περίφημη ομιλία του στην ακαδημαϊκή νεολαία στη Ζυρίχη (19 / 9 / 1946) επαίνεσε τις προσπάθειες της Πανευρωπαϊκής Ένωσης, που οφείλει τόσα στον κόμη Coudenhove-Kalergi, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1946 και την άνοιξη του 1947 έκανε μία έρευνα μεταξύ των μελών των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων.

Αυτή η έρευνα είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση της EPU ( Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Ένωσης), που έκανε το προκαταρκτικό της συνέδριο στο Γκστάαντ της Ελβετίας, ενώ το πρώτο πλήρες συνέδριο της έγινε λίγους μήνες αργότερα. Εκεί ο Condenhove – Kalergi, μίλησε πρώτη φορά για ενιαία αγορά και σταθερό νόμισμα. Το 1950 έλαβε το πρώτο Karlspreis ( Βραβείο Καρλομάγνου ) που θεσπίστηκε από την πόλη Άαχεν για όσους συνέβαλαν στην ευρωπαϊκή ιδέα και την ευρωπαϊκή ειρήνη. Το 1955 πρότεινε την «Ωδή στη Χαρά» του Μπετόβεν ως μουσική για τον Ευρωπαϊκό Ύμνο μια πρόταση που το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε 16 χρόνια αργότερα. Στη δεκαετία του 1960, συνέστησε διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών, με τη δημιουργία μιας ΄΄Ευρωπαϊκής Τελωνειακής Ένωσης,, που θα ήταν απαλλαγμένη από πολιτικές και στρατιωτικές συνδέσεις και θα υιοθετούσε τελικά μια νομισματική ένωση.

panevropi__7_

Υποστήριξε επίσης τη χρήση της αγγλικής, ως ενιαίας ευρωπαϊκής γλώσσας και θεωρούσε ότι οι Ευρωπαίοι, εκτός από τη μητρική τους γλώσσα, θα έπρεπε να γνωρίζουν οπωσδήποτε και αγγλικά. Σύμφωνα με μια τεκτονική αναφορά ο Coudenhove – Kalergi πέθανε στις 27 Ιουλίου 1972 από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ωστόσο, ο γραμματέας του είπε ότι μάλλον αυτοκτόνησε και ότι ο θάνατός του είχε κρατηθεί μυστικός. Τάφηκε στο Gruben, χωριό των Ελβετικών Άλπειων κοντά στο Gstaad. Στον τάφο του έχει χαραχτεί o ‘’τίτλος,, ‘’Pionner des Etats-Unis d’ Europe,, ( ‘’Πρωτοπόρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης,,). O Coudenhove – Kalergi έκανε 3 γάμους. Εκτός από την ΙdaRoland ( 1881-1951) στην οποία αναφερθήκαμε, παντρεύτηκε την Alexandra Grafin von Tiele-Winckler (1896-1968) και την Melanie Benatzky- Hoffman (1909-1983).Θεωρείται ο εμπνευστής της σημαίας της ενωμένης Ευρώπης με τα 12 αστέρια. Για όσους δεν το έχουν προσέξει, η σημαία δεν άλλαξε ποτέ, όσες χώρες και αν έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επισήμως, ο αριθμός δώδεκα συμβολίζει την τελειότητα και την ενότητα, το σύνολο. Κάποιοι γράφουν στο διαδίκτυο ότι τα 12 αστέρια συμβολίζουν τις 12 φυλές του Ισραήλ. Γιατί να μη συμβολίζουν τους 12 θεούς του Ολύμπου προσθέτουμε εμείς; Βασικό ρόλο στο σχεδιασμό της έπαιξε ο Βέλγος δημοσιογράφος και καθηγητής Paul M.Levy.

Με το βραβείο Καρλομάγνος έχουν τιμηθεί ως σήμερα σημαντικές προσωπικότητες: Μονέ,Αντενάουερ,Τσόρτσιλ,Σούμαν,Μιτεράν,Βέιλ,Κίσινγκερ,Ντελόρ,Κλίτον,Πάπας
Ιωάννης Παύλος Β’, Γιούνκερ, Μέρκελ ,Μακρόν, Γκουτέρες κ.ά. Ο μόνος Έλληνας που είχε λάβει το βραβείο αυτό, ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1978 ( τα περισσότερα στοιχεία του κεφαλαίου αυτού προέρχονταν από την WIKIPEDIA )

Η «Πανευρώπη» του Coudenhove–Kalergi

Το μόνο βιβλίο του Coudenhove – Kalergi που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, απ’ όσο γνωρίζουμε, είναι η ‘’Πανευρώπη,,. Έχουμε στη διάθεσή μας την έκδοση του 1962( ΕΚΔΟΣΙΣ ‘’ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ,,-ΑΘΗΝΑI 1962). Θα αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από αυτή, καθώς είναι αδύνατον να μεταφέρουμε το περιεχόμενο των 150 σελίδων του. Εδώ υπενθυμίζουμε ότι το βιβλίο γράφτηκε το 1923. Έχουμε προσαρμόσει το κείμενο στη δημοτική, καθώς ήταν μεταφρασμένο στην καθαρεύουσα.
‘’Και το ευρωπαϊκό πρόβλημα δεν θα λυθεί χωρίς τη συγχώνευση των λαών της Ευρώπης, συγχώνευση η οποία θα γίνει είτε οικειοθελώς, με την ίδρυση της Πανευρωπαϊκής Ομοσπονδίας είτε και βίαια με τη ρωσική κατοχή. Η Ευρώπη δηλαδή θα σωθεί μόνη της ή θα καταληφθεί από τη Ρωσία. Γιατί είναι αδύνατο τα ευρωπαϊκά κρατίδια να συμβιώσουν μαζί με τις τέσσερις μεγάλες διεθνείς δυνάμεις του αύριο. Η διεθνής ηγεμονία της Ευρώπης χάθηκε για πάντα, όχι όμως η ανεξαρτησία και το μέλλον της. (σελ.27)

‘’Τα διάφορα ευρωπαϊκά σύνορα και τελωνεία εμποδίζουν κάθε μεγαλοφυή βιομηχανία, ενώ οι πόλεμοι και τα μίση θα καταστρέψουν το υπόλοιπο της ευρωπαϊκής ευημερίας… Και όμως υπάρχει ακόμα καιρός να σωθεί η Ευρώπη από την απειλούμενη συμφορά.Η σωτηρία της ονομάζεται Πανευρώπη: η πολιτική και βιομηχανική συγχώνευση όλων των κρατών της Ευρώπης από την Πολωνία μέχρι την Πορτογαλία σε μια ομοσπονδία κρατών. (σελ. 29-30).
Ο Coudenhove – Kalergi, όχι μόνο δεν θεωρεί τη Ρωσία τμήμα της Ευρώπης, αλλά αντίθετα εχθρό της!

‘’ Ο Μπολσεβικισμός διέλυσε στη Ρωσία τον ευρωπαϊκό πολιτισμό τον οποίο είχε εισαγάγει ο Πέτρος ο Μέγας ( γύρω στο 1700) και οι διάδοχοί του, τους οποίους εκδίωξε ή θανάτωσε, απομακρυνόμενος έτσι από τη χριστιανική και δημοκρατική Ευρώπη, προσπαθεί με ευρωπαϊκή θεωρία και ασιατική πρακτική να εφεύρει νέο πολιτισμό. Αν όμως το εγχείρημα αυτό της Ρωσίας πετύχει, όπως μαντεύει Σπένγκλερ είναι ακόμα πρόβλημα, γιατί μπορεί πάλι η Ρωσία να συνεχίσει τον εξευρωπαϊσμό της,οπότε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα επεκταθεί ως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Εφόσον λοιπόν το μέλλον της Ρωσίας εκπολιτιστικά είναι άδηλο, τα πολιτικά σύνορα της Ευρώπης ανατολικά, σταματούν όπου και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός ( σελ. 37-38)

Στην Πανευρώπη ο Coudenhove – Kalergi, δεν περιλαμβάνει ούτε την Μ. Βρετανία, ενώ κάνει λόγο ( το 1923 ), για έκταση 5 εκ. χλμ και πληθυσμό περίπου 300 εκατομμυρίων. Ενημερωτικά, ο πληθυσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σήμερα γύρω στα 450 εκατομμύρια. Στη συνέχεια, ο Coudenhove – Kalergi, επανέρχεται στον ρωσικό κίνδυνο: ‘’ Ο σημερινός ευρωπαϊκός κίνδυνος, είναι η Ρωσία …Και σε μια οργανωμένη και βιομηχανικά αναπτυγμένη Ρωσία, κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα ήταν στρατιωτικά ικανό να ανταπεξέλθει.

Έτσι, η Ρωσία θα είναι συνεχώς πίεση για τα κράτη της Ευρώπης και η πίεση αυτή θα αυξάνει μέρα με τη μέρα, αφού η αύξηση του πληθυσμού της Ρωσίας δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί με αυτή της Ευρώπης ( σελ.53 ). Στη συνέχεια ο Coudenhove – Kalergi, θέτει τις βασικές αρχές της Πανευρώπης. Αυτές είναι:
Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, ισότητα και βιομηχανική συνεργασία. Ο παγκόσμιος αφοπλισμός στον οποίο αναφέρεται, είναι μάλλον αδύνατο να πραγματοποιηθεί στο ορατό τουλάχιστον μέλλον…

Την συνέχεια ο Kalergi, αναφέρεται στις ΗΠΑ, την Κοινωνία των Εθνών και τις σχέσεις Γαλλίας Γερμανίας και ακολούθως ασχολείται με την έννοια του έθνους.
‘’ Το δόγμα του ευρωπαϊκού εθνικισμού εκλαμβάνει τα έθνη σαν να έχει το καθένα κοινή συγγένεια αίματος. Και το δόγμα αυτό είναι μύθος. Γιατί μετά τις τόσες βαρβαρικές εισβολές στην Ευρώπη, κατά τους προϊστορικούς και τους ιστορικούς ακόμη χρόνους, δεν μπορεί κανείς να λέει ότι υπάρχουν και αμιγείς φυλές σ ’αυτή. Οι λαοί της Ευρώπης (ίσως με εξαίρεση τους Ισλανδούς) είναι κράμα φυλών του Βορρά,των Άλπεων και της Μεσογείου, Άριοι δηλαδή και Μογγόλοι μετανάστες που έχουν χρυσές ή καστανές τρίχες, πλατύ ή βραχύ μέτωπο. Και είναι τελείως επιπόλαιο να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπάρχει λατινική, γερμανική και σλαβική φυλή, αναλόγως της γλώσσας που χρησιμοποιούν, γιατί δεν έχουν καμία συγγένεια αίματος (εκτός της ευρωπαϊκής), Γάλλοι π. χ. και οι Ρουμάνοι που είναι αμφότεροι εκρωμαϊσθέντες Γαλάτες οι μεν, Δάκες οι δε. Οι Ισπανοί είναι εκρωμαϊσθέντες Ίβηρες, Βάσκοι και Βησιγότθοι μαυριτανικής καταγωγής.

Οι Γάλλοι, Γαλάτες και Φράγκοι. Οι Ιταλοί Ετρούσκοι, Κέλτες και Γερμανοί, έχουν δε μικρή αναλογία ελληνικής και αλβανικής καταγωγής.Οι Σέρβοι είναι κράμα σλαβικού, γερμανικού και αλβανικού αίματος, στους Έλληνες δε καμία επίδραση δεν είχαν οι διάφορες βαρβαρικές επιδρομές, αντίθετα αυτοί ( οι Έλληνες ), εξελλήνισαν κάθε ξένο στοιχείο. Οι Βούλγαροι είναι εκσλαβισμένοι Ούγγρο- Φιλανδοί. Οι Γερμανοί της Νότιας και της Δυτικής Γερμανίας έχουν κελτικό αίμα, ενώ αυτοί της Ανατολικής όχθης του Έλβα, είναι εκγερμανισμένοι Σλάβοι. Και για αυτό οι Πρώσοι έχουν περισσότερη συγγένεια αίματος με τους Τσέχους και τους Σουάβους. Ούτε καν οι Σκανδιναβοί είναι γερμανικής μόνο καταγωγής, επειδή έχουν και φιλανδικό και λαπωνικό αίμα. Τόσο δε στηρίζουν οι φανατικοί εθνικιστές την άποψή τους στο μύθο αυτό των φυλών, ώστε παντού προσπαθούν, ακόμη και με τη βία να υποτάξουν τις εθνικές μειονότητες στις εθνικιστικές σοβινιστικές τους ιδεολογίες…
Οποιοσδήποτε υποστηρίζει τη θεωρία ότι το έθνος είναι κοινή καταγωγή αίματος απατάται σε αυτό…»( σελ. 115-116).

Στην συνέχεια ο Kalergi, ασχολείται με τα (ευρωπαϊκά) σύνορα :

‘’ Κατάργηση αντί μεταφοράς συνόρων,,
«Οι Ευρωπαίοι οφείλουν επιτέλους να κατανοήσουν ότι η απαίτησή τους για δίκαια σύνορα είναι ανεφάρμοστη, ενώ μόνιμα σύνορα είναι αδύνατον να βρεθούν. Η πανευρωπαϊκή προστασία των μειονοτήτων αφαιρεί τη σημασία των κρατικών συνόρων των εθνών. Η πανευρωπαϊκή «Συνθήκη Αλληλεγγύης», τη στρατηγική σημασία των συνόρων και η ευρωπαϊκή τελωνειακή σύμβαση τη βιομηχανική σημασία. Όταν οι τρεις αυτές απόψεις επικρατήσουν όλες οι αιτίες νέου ευρωπαϊκού πολέμου παύουν. Τα σύνορα των κρατών θα είναι σύνορα νομών ή διοικήσεων και δεν θα έχουν στο εξής καμία σημασία» (σελ. 127).
Κλείνουμε το κεφάλαιο αυτό με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της πανευρώπης του Kalergi. Τα κυριότερα πλεονεκτήματα:

α) Ασφάλεια από κάθε ενδοευρωπαϊκό πόλεμο.
β) Ουδετερότητα της Ευρώπης σε διεθνείς διαφορές.
γ) Αλληλεγγύη και συνεπώς αλληλοπροστασία σε περίπτωση ρωσικής εισβολής.
δ) Δυνατότητα αφοπλισμού.
ε) Η δυνατότητα του βιομηχανικού ανταγωνισμού όχι μόνο απέναντι στην αμερικανική και την αγγλική βιομηχανία, αλλά και στο μέλλον, απέναντι στη ρωσική και τη βιομηχανία της Άπω Ανατολής. Αν συνεχιστεί όμως η σημερινή (1923) ευρωπαϊκή πολιτική, τα αποτελέσματα θα είναι:
α) Νέος ευρωπαϊκός πόλεμος που θα καταλήξει στην τελική καταστροφή και ερήμωση της Ευρώπης.
β)Διαρκείς πολιτικοστρατιωτικές επεμβάσεις μη ευρωπαϊκών δυνάμεων σε καθαρά ευρωπαϊκά προβλήματα.
γ) Ρωσική εισβολή και ίδρυση δικτατορίας στην Ευρώπη.
δ)Ανάγκη ευρωπαϊκών εξοπλισμών μέχρι τελικής καταστροφής της ηπείρου.
ε) Απόλυτη αδυναμία ανταγωνισμού της αγγλοαμερικανικής βιομηχανίας, γενική χρεοκοπία και οικονομική – βιομηχανική υποταγή και υποδούλωση ( σελ.132-133)

Οι ‘’νέοι,, Ευρωπαίοι κατά του Condenhove – Kalergi

Στο βιβλίο του ‘’Praktischer Idealismus, o Kalergi αναφέρει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών ‘’Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης,,δεν θα είναι οι παλιοί λαοί της Ευρώπης, αλλά ένα είδος υπανθρώπων από επιμειξία ( Η Γκρίζα φυλή). Γράφει ξεκάθαρα ότι θα πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό μείγμα χωρίς ποιότητα, ιστορία, μνήμη, πολιτισμό που θα χειραγωγείται εύκολα από την ελίτ του μέλλοντος. Μήπως λοιπόν, όλα όσα βιώνουμε σήμερα με τα εκατομμύρια των προσφύγων και (λαθρο) μεταναστών που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη και φυσικά τη χώρα μας είναι μέρος ενός σχεδίου που εξυφαίνεται μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια ή πρόκειται για μια από τις, πολλές, θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν: εμείς παραθέσαμε τα τεκμηριωμένα καθένας ας σκεφτεί και ας απαντήσει ανάλογα…