Για την Παιδεία και την Εκπαίδευση, όροι σχεδόν ταυτότημοι που εναλάσσονται, κλήθηκαν να γράψουν την Παρασκευή οι υποψήφιοι των Πανελλαδικών της Γ’ τάξης ημερήσιων και Δ’ τάξης εσπερινών γενικών λυκείων.
Το σημερινό θέμα προέρχεται από άρθρο του Δημήτρη Μαρωνίτη το 2009 στην εφημερίδα Το Βήμα. Αναφορικά με το θέμα της Έκθεσης, λοιπόν, ως ρίζα και κορμός ενός πολύκλαδου δένδρου, η λέξη παιδεία (δυσμετάφραστη ή και αμετάφραστη στις ξένες γλώσσες) εμφανίζει εξελισσόμενο, σημασιολογικό και λειτουργικό εύρος και βάθος.
Οι αρχές της ανιχνεύονται στον Αισχύλο και στον Σοφοκλή, δηλώνοντας κατ’ αρχήν την τροφή και την ανατροφή ενός παιδιού, αλλά και την καλλιέργεια ενός δένδρου. Στον Πλάτωνα η λέξη σαφώς πλέον αναβαθμίζεται και αναδεικνύεται σε μέτρο γνώσης και αρετής, καλύπτοντας τελικώς τόσο την πλατωνική οντολογία όσο και την πλατωνική επιστήμη.
Η ίδια λέξη θεωρείται στην ελληνική αρχαιότητα ενίοτε συνώνυμη της νεαρής ηλικίας, παραπέμποντας στην παιδαριώδη φλυαρία και ανοησία αφενός, το παίγνιο (ως διασκέδαση ή ως φιλόσοφη μέθοδο) αφετέρου.
