Ένα από τα σημαντικότερα γεωλογικά μνημεία στον κόσμο βρίσκεται στον Έβρο και πρόκειται για το απολιθωμένο δάσος της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού-Τυχερού-Λευκίμης.
Η Λευκίμη είναι χωριό που κατείχε σημαντική θέση κάποτε στην οικονομία της περιοχής και αξιόλογη αρχιτεκτονική με σημαντικούς μάστορες πέτρας. Στην πλατεία του χωριού μισογκρεμισμένο το αρχοντικό Κιρμιζή, μια επιβλητική μορφή από τις αρχές του αιώνα με τα προσεκτικά λαξευμένα λίθινα της στοιχεία, τις κομψά αποτετμημένες γωνιές και την όλη της διάρθρωση, ζωντανεύει την ευγένεια και την υψηλή αισθητική μιας εποχής, όχι τόσο μακρινής.
Το Φυλακτό είναι χωριό του νομού Έβρου βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης επί της Εθνικής οδού 51 (Αρδανίου – Καστανιών).
Στην περιοχή μπορείτε να δείτε ένα από τα καλύτερα διατηρημένα απολιθωμένα δάση της Ευρώπης, και η δημιουργία του συνδέεται άμεσα με την ηφαιστειακή δράση που υπήρχε στην περιοχή.
Το 1995, ο καθηγητής Παλαιοβοτανικής – Παλαιοντολογίας του Παν/μίου Αθηνών Ευάγγελος Βελιτζέλος είχε κάνει μια σημαντική ανακοίνωση (σύμφωνα με την εφ. Μακεδονία) για το δάσος του ‘Εβρου. «Το δάσος είναι κατά τι αρχαιότερο από εκείνο της Λέσβου. Είναι ηλικίας 25.000.000 χρόνων, καθαρά τροπικό και εκεί οι έρευνες μας είναι πολύ περιορισμένες. Το δάσος της Θράκης εμείς δεν το ξέρουμε, αλλά οι ξένοι συλλέκτες μεταφέρουν τόνους στο εξωτερικό. Τώρα τελευταία σε μια έκθεση απολιθωμάτων στη Γερμανία, τα βάφτιζαν Τουρκικά, αλλά τα αναγνώρισα, και είδα πως ήταν από το απολιθωμένο δάσος του ‘Εβρου».
Τεμάχια από τα απολιθωμένα ευρήματα βρίσκονται στο προαύλιο του κέντρου Οικοτεχνίας – Χειροτεχνίας Φυλακτού και στο πάρκο του χωριού, ενώ έξω από το χωριό βρίσκεται ο κορμός απολιθωμένης βελανιδιάς μήκους 20 μέτρων και διαμέτρου 1,5 μέτρου, του οποίου η ηλικία υπερβαίνει τα 35 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα και αποτελεί μοναδικό εύρημα για τον ευρωπαϊκό χώρο.
Μικρό εκθετήριο με δείγματα απολιθωμένων ευρημάτων της ευρύτερης περιοχής, λειτουργεί στο Τουριστικό Κέντρο Τυχερού στην είσοδο του χωριού, δίπλα στη λίμνη. Τα ευρήματα είναι απολιθωμένα φύλλα κανέλας, φτέρης, προγονικής μορφής δρυός, φύλλα του δέντρου του καφέ, του καουτσούκ και φύλλα της προγονικής μορφής της αμπέλου, ιδιαίτερα σπάνια τόσο για τον ελληνικό όσο και για τον ευρωπαϊκό χώρο.
