ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Για τον Ελληνοαμερικανό από την Κάρπαθο, Αλέξανδρο Γεωργιάδη (Alexander Georgiades), ο οποίος πρόσφατα τιμήθηκε -μετά θάνατον- από το «Washington Oxi Day Foundation», μίλησε στο «ΑΠΕ-ΜΠΕ», η πρέσβης και ιστορικός της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Φωτεινή Τομαή.
(Δεξιά στη φωτογραφία διακρίνεται η πρέσβης και ιστορικός της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Φωτεινή Τομαή. Φωτογραφία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ/EUROKINISSI.)
Η κ. Τομαή, συγγραφέας του βιβλίου «Kωδικός Γκάντερ – Ο άνδρας που σημάδεψε το τέλος του πολέμου» αναφέρθηκε για την πρόσφορα και τη δράση του ομογενή ήρωα και υπογράμμισε πως χωρίς τη δράση του Αλέξανδρου Γεωργιάδη, ο οποίος μπόρεσε να σταματήσει την τροφοδοσία πρώτων υλών από την Τουρκία στονΑξονα, ο πόλεμος θα συνεχιζόταν άγνωστο για πόσο ακόμα και με άγνωστο αποτέλεσμα.
Το βραβείο του «Washington Oxi Day Foundation», σε γεμάτη συγκίνηση ατμόσφαιρα με την ανάκρουση των εθνικών ύμνων Ελλάδας και ΗΠΑ, παρέλαβε ο μεγαλύτερος γιος του Αλέξανδρου Γεωργιάδη, δικηγόρος στο Πιτσμπουργκ, Πίτερ Γεωργιάδης (Peter Georgiades).
Την τελετή παρακολούθησαν Αμερικανοί στρατιωτικοί και στρατιωτικοί ακόλουθοι ξένων κρατών, διαπιστευμένοι στην Ουάσιγκτον και πρέσβεις πολλών κρατών.
Υπενθυμίζεται ότι κατά την ίδια τελετή, ο ομογενής Μάικλ Τζόνσον (Michael Johnson) έλαβε το βραβείο 2018 «Jaharis Service» και τιμήθηκε επίσης ο 97χρονος υποναύαρχος, Θεόδωρος Λυμπεράκης, ο οποίος, ως αξιωματικός του ΠΝ, πολέμησε μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα κατά την ιστορική μάχη της «D-Day».
Για τον Αλέξανδρο Γεωργιάδη η κ. Τομαή, συγγραφέας «Κωδικός Γκάντερ», στο οποίο «ξαναζωνταντεύει» τη δράση του Ελληνοαμερικανού, είπε στο «ΑΠΕ-ΜΠΕ»:
«Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης δεν ήταν παρά ένας παράνομος μετανάστης όταν έφτασε με το υπερωκεάνιο ‘Θεμιστοκλής’ τον παγωμένο Φεβρουάριο του 1918 στην Αμερική.
Χωρίς λεφτά και δουλειά, χωρίς κάποιος να τον περιμένει, αλλά με όνειρα πολλά να σπουδάσει, να γίνει κάποιος και να κάνει περήφανους τους δικούς του πίσω στο νησί του, την Κάρπαθο, που στέναζε όπως όλα τα Δωδεκάνησα κάτω από την ιταλική μπότα, ο Αλέξανδρος πείνασε κι έκανε κάθε είδους χειρωνακτική δουλειά μέχρις ότου καταφέρει να εισαχθεί στο περίφημο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Κάρνεγκι του Πίτσμπουργκ, όπου σπούδασε μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος, ανακάλυψε τη λάμπα φθορίου και άνοιξε βιοτεχνία φωτιστικών.
Το 1940 έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα και στρατολογήθηκε από τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Με ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο τοποθετήθηκε με εντολή του Συμμαχικού Γραφείου στο Κάιρο από την κυβέρνηση Τσουδερού στο ελληνικό προξενείο Αδριανουπόλεως και μέσω Εβρου, μπόρεσε να έλθει σε επαφή με το ΕΑΜ Εβρου, να φέρει σε επαφή τον ΕΛΑΣ με τους Αμερικανούς σαμποτέρ της Chicago Mission και να επιτύχει με την ανατίναξη των γεφυρών στο Σβίλενγκραντ και την Αλεξανδρούπολη τη διακοπή τροφοδοσίας του Χίτλερ με πρώτες ύλες που του έστελνε η επιτηδείως ουδέτερη Τουρκία.
Ετσι, εκεί που απέτυχαν οι Αγγλοι και η Ιντέλλιτζενς, πέτυχαν οι Αμερικανοί χάρις στον Γεωργιάδη. Ο πόλεμος κυριολεκτικά τέλειωσε χάρις σε αυτόν!
Και διερωτάται κανείς, σήμερα στην Αμερική του Τραμπ με τον ανελέητο πόλεμο κατά των μεταναστών, ποια θα ήταν η τύχη, όχι μόνο της Αμερικής, αλλά και του κόσμου ολόκληρου αν ο ‘παράνομος’ μετανάστης Γεωργιάδης δεν είχε καταφέρει να μπει στην Αμερική, να δουλεύει παράνομα επί 22 χρόνια, να σπουδάζει παράνομα, για να αποβεί τελικά ο καταλύτης για τη λήξη του πολέμου;».
ekirikas.com
