45 χρόνια από το “The Dark Side of the Moon”. 45 χρόνια από τότε που εμφανίστηκε στη γη κάτι μη γήινο. Το εν λόγω άλμπουμ ψηφίστηκε προσφάτως ως το καλύτερο όλων των εποχών και όχι άδικα.
Ήταν 24 Μαρτίου 1973 όταν οι Ρink Floyd είδαν το μνημείο παγκόσμιου πολιτισμού που δημιούργησαν, να πρωτοκυκλοφορεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από τότε υπολογίζεται ότι το “The Dark Side of the Moon” έχει (επανα) κυκλοφορήσει περίπου 644 φορές σε όλες τις φυσικές του μορφές, αν υπολογίσουμε και τις αρχικές βινυλιακές εκδόσεις βέβαια.
Οι Brit Floyd είναι ό,τι πιο κοντινό σε μια αυθεντική Pink Floyd εμπειρία μπορούν να βιώσουν οι fans. Οι Βρετανοί γιορτάζουν την 45η επέτειο του “The Dark Side of the Moon” αναπαριστώντας στη σκηνή την ψυχεδελική εποχή των Floyd της δεκαετίας του ’60 και το αγνό progressive της δεκαετίας του ’70. Ένα ξεχωριστό υπερθέαμα αφιερωμένο στον εμβληματικό αυτό δίσκο, 45 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Έχοντας πουλήσει πάνω από 45 εκατομμύρια αντίτυπα, το “The Dark Side of the Moon” ήταν και είναι ακόμα ένα φιλόδοξο ψυχεδελικό αριστούργημα, που επανακαθόρισε το είδος της rοck και ώθησε τα μέλη των Pink Floyd προς τη μουσική αθανασία, έστω κι αν κάποια αρχικά τους μέλη δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή.
Κεντρικό θέμα:
Στον 8ο δίσκο των Βρετανών οι στίχοι των τραγουδιών αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τα προβλήματα, τις συνήθειες, θέματα όπως ο χρόνος, η απληστία, οι συγκρούσεις, τα ταξίδια, οι ψυχικές διαταραχές και ο Θάνατος. Μαζί με το “The Wall” θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς των Pink Floyd. Πολλοί κριτικοί έχουν χρησιμοποιήσει το δίσκο ως κριτήριο διαχωρισμού μεταξύ της κλασικής rοck και της ηλεκτρονικής μουσικής. Και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος πήραν μέρος στην δημιουργία και την παραγωγή του. Έχει διάρκεια 43 λεπτά και αποτελείται από 10 κομμάτια.
Το “The Dark Side of the Moon” εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλίες. Για παράδειγμα, στο τραγούδι “On the Run” ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί και ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο “Time” τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι “Money” κριτικάρει την απληστία. Το “Us and Them” είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το “Brain Damage” δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι “τρελοί” ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι “Eclipse” ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο Roger Waters έγραψε όλους τους στίχους και ηχογράφησε τα “προσχέδια” των τραγουδιών σε ένα στούντιο κοντά στο σπίτι του.
Η ηχογράφηση έγινε στα Abbey Road Studios μεταξύ Ιουνίου 1972 και Ιανουαρίου 1973 χρησιμοποιώντας τις πιο εξελιγμένες τεχνικές που είχαν χρησιμοποιηθεί σε rock άλμπουμ εκείνη την εποχή. Εκτός από τα κλασικά όργανα, oι Floyd χρησιμοποίησαν και ήχους όπως αυτός ενός τεχνικού να τρέχει μέσα στο στούντιο (κομμάτι “On the Run”), παλιά ξυπνητήρια (“Time”) κ.α. Μεταξύ των τραγουδιών και πάνω σε αυτά ακούγονται κάποιοι διάλογοι. Ο Waters δημιούργησε κάποιες κάρτες ερωτήσεων που είχαν σχέση με τα θέματα των τραγουδιών. Ύστερα μάζεψε περαστικούς και τους έδειχνε τις κάρτες σε τυχαία σειρά, ηχογραφώντας ενιαία τις απαντήσεις. Αυτό δημιούργησε μερικούς αξιοπρόσεκτους διαλόγους. H δισκογραφική Harvest το κυκλοφόρησε στη Βρετανία, ενώ στις ΗΠΑ βγήκε κάτω από την ταμπέλα της Capitol.
Δίσκος καταδικασμένος να πετύχει:
To “The Dark Side of the Moon” έγινε παγκόσμιο best-seller, έφτασε στην κορυφή στο Billboard 200 για μια εβδομάδα αλλά παρέμεινε στην λίστα για 741 εβδομάδες (περίπου 14 χρόνια). Οι πωλήσεις έφτασαν τα 45 εκατομμύρια σε παγκόσμιο επίπεδο το 2008, με 400.000 πωλήσεις το 2002, καθιστώντας το στα 200 best-selling albums της χρονιάς σχεδόν 30 χρόνια μετά την έκδοσή του. Στην Αμερική έγινε πλατινένιο το 1990 και διαμαντένιο το 1999. Αυτή την στιγμή είναι 15 φορές πλατινένιο.
Ήξερες ότι:
- Μερικές εκδόσεις περιέχουν το “Breathe” και το “Speak to Me” σαν ένα κομμάτι
- Ο τίτλος “Τhe Dark Side of the Moon” ήδη είχε χρησιμοποιηθεί σε ακυκλοφόρητο δίσκο των Medicine Head, έτσι στην περιοδεία του 1972 μετονομάστηκε σε “Eclipse: A Piece for Assorted Lunatics”. Μετά την αποτυχία του δίσκου των Medicine Head όμως πήρε το αρχικό του όνομα
- Λόγω του ότι το αρχικό LP είχε δύο όψεις, υπήρχε διακοπή μεταξύ του “The Great Gig in the Sky” και του “Money” που στα live και τις εκδόσεις σε CD δεν υπάρχει
- Στα περισσότερα CD, στο τέλος του δίσκου, ακούγεται αχνά το “Ticket to Ride” των Beatles από λάθος κατά την εκτύπωση των CD
- Η Clare Torry αναφέρθηκε ως βοηθός στα φωνητικά για το κομμάτι “The Great Gig in the Sky” για πρώτη φορά στο “Pulse” του 1995 των Pink Floyd, εξαιτίας της δικαστικής διαμάχης που είχε με την μπάντα και την οποία κέρδισε
Το φαινόμενο Pink Floyd:
Ιδρύθηκαν το 1965 στο Λονδίνο, ξεκινώντας σαν ένα ψυχεδελικό και άκρως καινοτόμο συγκρότημα στο χώρο της μουσικής, με ηγέτη τον εκλιπόντα Syd Barrett (1946-2006). Η ασταθής συμπεριφορά του, οφειλόμενη σε αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, ανάγκασε τους υπόλοιπους να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα David Gilmour γύρω στο 1968. Εξελίχθηκαν σε ένα από τα προοδευτικότερα σχήματα, πουλώντας δίσκους σε κάθε γωνιά του πλανήτη και δίνοντας φαντασμαγορικές συναυλίες. Επίσης, μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό είχε και το “Wish You Were Here” (1975), το οποίο ήταν αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος, τον Barrett, αλλά και το “Animals” (1977). Φώτα, ακριβές παραγωγές, γιγαντοοθόνες, τεχνολογικά μέσα και διαφορετικοί ήχοι συνέθεταν το οπτικό μέρος του φαινομένου Pink Floyd. To “The Wall” του 1979 είναι μία κατηγορία από μόνο του, αποτελώντας τον τελευταίο τεράστιο δίσκο τους.
Το 1985, (λίγο μετά τον δίσκο “The Final Cut”) ο μπασίστας και τραγουδιστής Roger Waters αποχώρησε από το συγκρότημα και κυνήγησε δικαστικά τους υπόλοιπους, όταν αυτοί συνέχισαν τους δίσκους και τις συναυλίες, διατηρώντας το όνομα Pink Floyd. Τελικά επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός, ο οποίος τους επέτρεψε τη χρήση του ονόματος και των περισσοτέρων τραγουδιών. Το 1987, οι Pink Floyd χωρίς τον Waters πλέον, επιστρέφουν δισκογραφικά με τον δίσκο “A Momentary Lapse Of Reason” και αρχίζουν περιοδείες παγκοσμίως που είχαν σημαντική αποδοχή από το κοινό τους. Το (δισκογραφικά) κύκνειο άσμα του συγκροτήματος έρχεται το 1994 με το “The Division Bell”, δίσκο που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και τραγουδήθηκε μεταξύ άλλων στη μετέπειτα σειρά περιοδειών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα και τη μαγνητοσκόπηση ενός μουσικού DVD από τις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα στο Earls Court του Λονδίνου, το 1994.
Έντεκα χρόνια μετά, το συγκρότημα επανενώθηκε (δηλαδή επέστρεψε προσωρινά ο Waters) στη μεγαλύτερη σε όγκο συναυλία των Pink Floyd, η οποία έγινε στο Λονδίνο, στις 2 Ιουλίου 2005. Σε συνέντευξή του, στις 2 Φεβρουαρίου του 2006, στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica, ο Gilmour δήλωσε ότι το γκρουπ δεν θα κυκλοφορήσει νέο υλικό παρόλο που ορισμένα από τα μέλη του σκοπεύουν να ακολουθήσουν σόλο πορεία ή ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους σε επόμενες δουλειές τους. Το 2014 όμως ανακοινώθηκε η κυκλοφορία ενός ακόμη δίσκου με τίτλο “The Endless River” με ηχογραφήσεις του Wright από το 1993.
Έχουν ξεχωρίσει τόσο για τις πρωτοποριακές, για την εποχή, συνθέσεις τους, όσο και για τους νεωτεριστικούς και συγκινησιακά φορτισμένους στίχους τους, τα ευφάνταστα εξώφυλλα τους, τις πειραματικές ενορχηστρώσεις και ηχογραφήσεις και τις θεαματικές συναυλίες τους. Υπολογίζεται ότι το συγκρότημα έχει πουλήσει γύρω στα 74,5 εκατομμύρια άλμπουμ στις ΗΠΑ και πάνω από 300 εκατομμύρια παγκοσμίως και συγκαταλέγεται έτσι στα πιο επιτυχημένα, εμπορικά, rock συγκροτήματα όλων των εποχών. Εντάχθηκαν στο Rock And Roll Hall of Fame το 1996.
Βασικά μέλη:
David Gilmour (1968-2014), Nick Mason (1965-2014, το μοναδικό μέλος που συμμετέχει σε κάθε δίσκο τους), Roger Waters (1965-1985), Syd Barrett (1965-1968, πέθανε στις 7 Ιουλίου 2006 στο Cambridgeshire) και Richard Wright (1965-1980, 1987-2008 όπου πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους στο Λονδίνο).
Άλλα μέλη είναι οι Rado Klose (1965), Jon Carin (1985-1995) και Guy Pratt (1987-1995).
Μιλώντας για τους Brit Floyd:
Το διήμερο 16-17 Νοεμβρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι Brit Floyd έπαιξαν για την Eclipse World Tour σε ένα μαγευτικό show, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Τότε, που τα συγκροτήματα συνδύαζαν την εμφάνιση με τη μουσική και το stage show. Η μαγική μουσική των Pink Floyd μετουσιώθηκε από τους Brit Floyd σε ένα απολαυστικό δίωρο, όπου ακούσαμε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μπάντας που έχει γράψει ιστορία στον χώρο της μουσικής γενικότερα. Αν κλείσεις τα μάτια σου, νομίζεις ότι ακούς τους θρυλικούς Pink Floyd μερικές δεκαετίες πίσω.
Οι Brit Floyd ερμήνευσαν κομμάτια από τα πολυαγαπημένα και πιο επιτυχημένα άλμπουμ των Pink Floyd, “The Dark Side of the Moon”, “Wish You Were Here”, “Animals”, “The Wall” και “The Division Bell”, αλλά και πολλά πολλά ακόμη. To Brit Floyd show είναι αδιαμφησβήτητα ένα φαινόμενο, το οποίο δίκαια έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο live tribute των Pink Floyd, αναπαριστώντας και αναδημιουργώντας το μεγαλείο της περιοδείας Division Bell του 1994, μαζί με ένα εντυπωσιακό show με φώτα, μια τεράστια στρογγυλή οθόνη, όπως και lasers, φουσκωτά και έντονη θεατρικότητα.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος