Τι λέει ο Δημήτρης Ρίζος για το μακεδονικό ζήτημα και την αντιπολίτευση

1200

«Όταν δεν συμφωνεί μαζί σου η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».

Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο κ. Δημοσχάκης στην ομιλία του προχθές, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, κατά την πρόταση μομφής του κόμματός του: «Σπεύσατε να κλείσετε άρον-άρον το Σκοπιανό, ένα θέμα που ταλάνιζε την εξωτερική μας πολιτική εδώ και δεκαετίες για έναν και μόνο λόγο, επειδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν αποδέχονταν και δεν συμφώνησαν να περιλαμβάνεται ο όρος ΄΄Μακεδονία΄΄ στην ονομασία της γείτονος χώρας».

Δεν ξέρω αν κ. Δημοσχάκης θυμάται την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και τι ακριβώς αυτή προέβλεπε ή με ποια θέση προσήλθε η τότε Κυβέρνηση Καραμανλή στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008 (αυτή που τις προάλλες ο σημερινός Αντιπρόεδρος του κόμματος της ΝΔ χαρακτήρισε ως «μπλόφα»).

Δεν ξέρω αν ο κ. Δημοσχάκης είδε το βίντεο με τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος από το βήμα της Βουλής ανέφερε ότι κ. Σαμαράς στις 2 Δεκεμβρίου το 1991 σε σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών ήταν αυτός που πρώτος αναγνώρισε τη γείτονα ως «Μακεδονία» σκέτο.

Δεν ξέρω αν ο κ. Δημοσχάκης γνωρίζει τα όσα είπε ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά το Β΄ Εθνικό Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών στις 13/04/1992 για το ονοματολογικό της γείτονος: «Μια δεύτερη γραμμής άμυνας είναι ένας επιθετικός προσδιορισμός του τύπου ΄΄Βόρειος Μακεδονία΄΄ με τον οποίο να κλείσει το θέμα και να ακολουθήσει κατόπι μια επίθεση φιλίας στη γείτονα χώρα».

Δεν ξέρω αν κ. Δημοσχάκης γνωρίζει τις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης Καραμανλή (2007) ή της (συγ)Κυβέρνησης Σαμαρά (2012). Αναφέρει η Υπουργός Εξωτερικών κα Ντόρα Μπακογιάννη στην πρώτη περίπτωση (30/09/2007) μεταξύ άλλων:

« Σκοπός τόσο των σχετικών – με το ζήτημα – αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όσο και της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995 είναι η εξεύρεση λύσης, λύσης κοινά αποδεκτής, όχι διαιώνιση της εκκρεμότητας. Αυτό ακριβώς επιδιώκει και η Ελλάδα, την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στη βάση μίας ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ».

Αναφέρει δε ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, μεταξύ άλλων, κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Σαμαρά (7 Ιουλίου 2012):

«Σε ό,τι αφορά τη FYROM, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων δεν είναι απλά μια διαφορά περί ιστορικών γεγονότων, συμβόλων. Σίγουρα έχει την αξία του. Είναι θέμα σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Η Ελλάδα επιδεικνύοντας το απαιτούμενο εποικοδομητικό πνεύμα, προέβη σε ένα μείζον συμβιβαστικό βήμα, αποδεχόμενη ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΟΛΩΝ».

Αλλά ακόμη και αν δεν γνωρίζει όλα τα παραπάνω ο κ. Δημοσχάκης, ακόμη και αν δεν άκουσε τίποτα ή δεν κατάλαβε τίποτα από όλα όσα είπε προχθές στη Βουλή ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, αλήθεια, όταν μόλις έναν χρόνο πριν (11 Ιουλίου 2017) ο αρχηγός του κόμματος του κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, έπαιρνε τον λόγο, μπροστά του, και καταχειροκροτούμενος από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, (συμπεριλαμβανομένου και του κ. Δημοσχάκη), μιλούσε για «ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ, με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις erga omnes”, (προανήγγειλε ουσιαστικά τότε ο κ. Μητσοτάκης τη θέση που έφερε εις πέρας με αυτήν την συμφωνία η σημερινή Κυβέρνηση), αλήθεια, τότε ο κ. Δημοσχάκης τί κατάλαβε; Ότι «οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν αποδέχονταν και δεν συμφώνησαν να περιλαμβάνεται ο όρος ΄΄Μακεδονία΄΄ στην ονομασία της γείτονος χώρας», όπως υποστήριξε προχθές στην ομιλία του; Αυτό κατάλαβε;