Ο Μυοκάστορας είναι υδρόβιο τρωκτικό, ενδημικό στη Νότια Αμερική και μεταφέρθηκε στη Βόρειο Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία, για την εκμετάλλευση της γούνας του. Όμως ορισμένα άτομα που απέδρασαν ή απελευθερώθηκαν από τα εκτροφεία, κατόρθωσαν να εγκατασταθούν με επιτυχία στο φυσικό περιβάλλον (όχθες ποταμών και υγροτόπους) των νέων περιοχών, διαταράσσοντας την ισορροπία των οικοσυστημάτων και υποβαθμίζοντας την οικονομική και περιβαλλοντική αξία των περιοχών στις οποίες εμφανίζεται.
Οι επιπτώσεις της παρουσίας του στους υγροτόπους, μέσα από τη διατροφή του με υδρόβια βλάστηση και ρίζες φυτών, μπορεί να είναι αρνητικές για τις φυτοκοινότητες με πιθανό επακόλουθο τη διάβρωση των παράκτιων ενδιαιτημάτων άλλων ζώων. Επίσης, ο Μυοκάστορας έχει παρατηρηθεί να τρέφεται με αυγά παρυδάτιων πουλιών που βρίσκει στις φωλιές τους.
Ο Μυοκάστορας θεωρείται ότι είναι επιβλαβές είδος και για την οικονομία καθώς τρέφεται σε αγροτικές καλλιέργειες προκαλώντας ζημιές στις σοδειές. Επίσης, με τα λαγούμια που ανοίγει κοντά σε αρδευτικά συστήματα, αποστραγγιστικά έργα και αναχώματα ποταμών και λιμνών προκαλεί αστάθεια στο έδαφος.
Για τους παραπάνω λόγους ο Μυοκάστορας κατατάσσεται στα 100 χειρότερα χωροκατακτητικά ξενικά είδη της Ευρώπης. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτη ανάγκη η λήψη μέτρων για τη διαχείριση και εξάλειψη του πληθυσμού του Μυοκάστορα.
Τα ξενικά είδη μπορούν να μεταβάλουν τις λειτουργίες των οικοσυστημάτων, να μειώσουν την αυτόχθονη βιοποικιλότητα, να διαταράξουν το τοπίο, να προκαλέσουν σημαντικές απώλειες στις οικονομικές και περιβαλλοντικές αξίες. Ως εκ τούτου, είναι απολύτως αναγκαία η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών αλλά και των υπεύθυνων φορέων της χώρας.
Η αντιμετώπιση των επιπτώσεων στη βιοποικιλότητα από τα εισβλητικά είδη απαιτεί παρακολούθηση, έγκαιρη ανίχνευση, μακροπρόθεσμο έλεγχο, μέτρα περιορισμού των συνεπειών τους για τη βιοποικιλότητα. Σε περιπτώσεις όπου η βιοποικιλότητα έχει ήδη επηρεαστεί από εισβλητικά είδη, επιβάλλεται η λήψη μέτρων για την αποκατάστασή της.
