Δείτε το πρώτο αθλητικό δελτίο του αδικοχαμένου Βολεϋμπολίστα Νίκου Σαμαρά (φωτο)

Έχουν περάσει λίγα χρόνια από τη στιγμή που ο Νίκος Σαμαράς «έφυγε» για τη γειτονιά των αγγέλων βυθίζοντας σε θλίψη όλο το ελληνικό βόλεϊ. Ακόμη και τώρα οι περισσότεροι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την απώλειά του, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή το κακό όνειρο θα τελειώσει κι ο «Σαμ» θα εμφανιστεί ξανά σε ένα γήπεδο βόλεϊ για να βγάλει το νέο του δελτίο.
Όπως έκανε πριν από περίπου 32 χρόνια, όταν στις 14 Φεβρουαρίου 1986 ο Σαμαράς Νικόλαος του Αθανασίου και της Ακριβής εγγραφόταν και επισήμως στα μητρώα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης, με αριθμό μητρώου 38.478 και αποκτώντας το δικαίωμα να αγωνίζεται με τα χρώματα του ΑΟ Ορεστιάδας (μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία την πρωτότυπη μήτρα εγγραφής του).

Βαλέριο Βερμίλιο: «Έμαθα πολλά από τον Νίκο»
Όταν ο Νίκος Σαμαράς έκανε το μεγάλο άλμα στο καμπιονάτο αγωνιζόμενος με την Φαλκονάρα, στο ρόστερ της ομάδας υπήρχαν αρκετοί νεαροί Ιταλοί αθλητές, οι οποίοι μέχρι και σήμερα θεωρούνται πλέον από τους καλύτερους στην Ευρώπη.
Οι Αντρέα Μπάρι, Εμανουέλε Μπιραρέλι μιλώντας στο www.volleyball.gr είχαν δηλώσει συγκλονισμένοι από την απώλεια του, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για τον πιο ‘διάσημο’ αθλητή εκείνης της φουρνιάς που έβγαλε η Φαλκονάρα.
Ο λόγος για τον πασαδόρο της Ρωσικής Ζενίτ Καζάν και πρωταθλητή Ευρώπης Βαλέριο Βερμίλιο, ο οποίος απηύθυνε το δικό του στερνό αντίο στον παλιό του φίλο και συμπαίκτη.
«Ήταν ένα τεράστιο σοκ για μένα όταν έμαθα τον θάνατο του Νίκου. Ήταν ένας σπουδαίος αθλητής και άνθρωπος, αλλά πάνω απ’ όλα αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει ήταν ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόταν, αφού είχε την νοοτροπία του πρωταθλητή είτε αγωνιζόταν στην Εθνική ομάδα, είτε στους συλλόγους», είπε αρχικά ο Ιταλός πασαδόρος και συνέχισε: «Όταν ήρθε στη Φαλκονάρα ήμουν μικρός, αλλά τον είχα ως πρότυπο γιατί ήταν ο ορισμός του επαγγελματία. Θυμάμαι ότι τόσο στην προπόνηση όσο και στους αγώνες η συμπεριφορά του ήταν η ίδια, ενώ πάντα ήθελε να κερδίζει. Κάναμε πολύ παρέα κι ειλικρινά έμαθα πολλά πράγματα από τον Νίκο. Ο θάνατος του είναι μια μεγάλη απώλεια για το ελληνικό, αλλά και ευρωπαϊκό βόλεϊ και θα ήθελα έστω και καθυστερημένα να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του και στους φίλους του βόλεϊ στην Ελλάδα».