Ποιος είναι ποιος
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου.
Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου.
Πήρε πτυχίο από το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης της Παντείου το 1979.
Στη συνέχεiα μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό).
Εργάζεται ως Σύμβουλος Στρατηγικής σε θέματα marketing και επικοινωνίας.
Έργα του:
«Μια άλλη ευκαιρία» (2017).
«Ημερολόγια χαρμολύπης» (2014),
«Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» (2012),
Ερώτηση: Από που κατάγεστε;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Γεννήθηκα, σ’ ένα ακριτικό χωριό στον Εβρο, το Ασημένιο, από παππούδες πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και γονείς αγρότες. Μεγάλωσα με προσφυγικές ιστορίες και αγάπη για τη γή, το χωριό και την πατρίδα.
Αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου κουβαλώντας μαζί μου την κληρονομιά μιας πρωτεύουσας του Βυζαντίου, που υπενθυμίζει διαρκώς τη σημασία, τις δυνατότητες, αλλά και τις προοπτικές της πόλης.
Ερώτηση: .Πως ξεκίνησε όλο αυτό, πείτε μας μερικά λόγια;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Αν αναφέρεστε στο γράψιμο, αυτό ξεκίνησε ως τιμωρία! Είχα αποτύχει στο μάθημα της Εκθεσης στις εισαγωγικές εξετάσεις του Γυμνασίου και η μάνα μου παρακάλεσε το δάσκαλο του χωριού να με βάλει σε …τάξη! Ετσι επί ένα χρόνο, έγραφα μια έκθεση κάθε μέρα! Το γράψιμο έγινε συνήθεια χωρίς να το καταλάβω. Για χρόνια έγραφα, όπου εύρισκα. Σε τετράδια, σημειωματάρια, χαρτοπετσέτες, στο χέρι. Και δεν πετούσα τίποτα. Να σκεφτείτε ότι με την …ευγενική χορηγία της μάνας μου, έχουν διασωθεί ακόμα και οι εκθέσεις του Γυμνασίου!
Χρόνια πολλά, αργότερα, ενώ εργαζόμουν σε μια εφημερίδα στη Νέα Υόρκη, ο Φρέντυ Γερμανός είδε κάποια γραπτά μου και με παρακίνησε να γράψω ένα βιβλίο. Τότε το θεώρησα αδύνατο Επέμενε, αλλά συνάντησε …βουνό!
Θυμάμαι, όμως, την πρόβλεψη του ότι κάποια μέρα θα γράψω ένα βιβλίο. Ο Φρέντυ επαληθεύτηκε μετά από 22 χρόνια!
Ερώτηση:.Από μικρός ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Μα τι ρωτάτε τώρα; Από μικρός δεν είχα κανένα αγαπημένο βιβλίο! Στο σχολείο πήγαινα περισσότερο για το …διάλειμμα παρά για τα μαθήματα. Προτιμούσα να παίζω ποδόσφαιρο, να κολυμπάω στο ποτάμι, να τρέχουμε στην εξοχή και κυρίως ν΄ ακούω ραδιόφωνο!
Βέβαια, διάβαζα ανελλιπώς Μπλεϊκ και Μικρό Σερίφη. Δεν έχω χάσει ούτε ένα τεύχος!
Ένα Καλοκαίρι ο μπαμπάς μου έφερε από την Αθήνα την «Καλύβα του Μπαρμπά Θωμά». Είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα με ενδιαφέρον!
Ερώτηση.Ποιόν συγγραφέα είχατε ως πρότυπο; (αν μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποιον).
Κ. Τριανταφυλλάκης: Στο Γυμνάσιο Διδυμοτείχου είχαμε έναν εξαιρετικό Γυμνασιάρχη, τον αείμνηστο Ψιμούλη και εκλεκτούς φιλολόγους. Θυμάμαι τον Τεφλιούδη. Εκείνοι, λοιπόν, οι σκαπανείς και αμύντορες της ελληνικής παιδείας, εκτός από τα κλασσικά κείμενα που ήταν υποχρεωτικά, όπως ο Ξενοφώντας, ο Λυσίας, ο Δημοσθένης, ο Θουκυδίδης και οι Τραγικοί, παράλληλα, επέμεναν να διαβάζουμε και νεώτερη λογοτεχνία και ποίηση. Μου έγινε λατρεμένη συνήθεια, την οποία ακολουθώ ακόμα! Τότε αγάπησα τον Βενέζη, τον Μυριβήλη, τον Καρκαβίτσα, και τον Παπαδιαμάντη, αλλά και τον Παλαμά, τον Σολωμό, τον Καβάφη και τον Ελύτη. Στο Πανεπιστήμιο ανακάλυψα τον λόγο και τη σκέψη του Κωνσταντίνου Τσάτσου, ο οποίος και μ’ επηρέασε καθοριστικά.
Ερώτηση: Από που παίρνετε έμπνευση και γράφετε όλα αυτά τα ωραία που διαβάζουμε;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Εμπνευση είναι η ζωή, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, μ’ όλα αυτά τα απροσδόκητα που μας σκαρώνει και την κάνουν τόσο ενδιαφέρουσα.
Είμαι ένας απλός παρατηρητής των καιρών! Ομως, ακόμα με συγκινούν οι προσφυγικές ιστορίες του παππού μου. Θυμάμαι τα λόγια του, πώς τραυματίστηκε στον Σαγγάριο και τι πέρασε για να επιστρέψει και να σμίξει με την οικογένειά του. Παραπονιόμαστε και εμείς ότι περνάμε δυσκολίες…
Οι φίλοι μου, όταν μαζευόμαστε, έχουν ένα σωρό ιστορίες να μου διηγηθούν και κάθε φορά που ανεβαίνω στον Εβρο ξυπνάνε μνήμες και αναβιώνουν αναμνήσεις.
Υστερα μ΄αρέσουν πολύ τα ταξίδια! Ενα ταξίδι είναι γεμάτο εικόνες, προκλήσεις, εμπειρίες και στιγμές μοναδικές. Ε, όλα αυτά, δεν είναι αρκετά;
Ερώτηση. Ποιο ήταν το 1ο σας βιβλίο;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Το πρώτο μου βιβλίο έχει τίτλο «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει…» και περιέχει κείμενα μιας ζωής. Ισως είναι το πιο βιωματικό βιβλίο δεδομένου ότι οι ήρωες του ξεκινούν από τον Εβρο και η «Οδύσσεια» τους διατρέχει την ιστορία της Ελλάδος από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 μέχρι και σήμερα. Και το δεύτερο βιβλίο μου τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» διαδραματίζεται στον Εβρο και ειδικότερα το Διδυμότειχο.
Τα βιβλία αυτά είναι η εκπλήρωση ενός καθήκοντος. Ενας φόρος τιμής προς τη γενιά μου και εκείνα τα παιδιά που στις δεκαετίες του 60 και του 70 μεγαλώναμε στον Εβρο, υπό αντίξοες συνθήκες και είναι θαύμα ότι τα καταφέραμε!
Ερώτηση: Το τελευταίο σας βιβλίο τι θέματα πραγματεύεται;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Το τρίτο μου βιβλίο με τίτλο «Μια άλλη ευκαιρία…» είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Οι ήρωες του βιώνουν αυτή τη βάρβαρη κρίση που έπληξε την Πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Πληρώνουν για τα λάθη τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με προσωπικές, οικογενειακές και επαγγελματικές τραγωδίες και προσπαθούν να επανέλθουν. Να ξεφύγουν από τον κύκλο της καταστροφής και να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά άν κοιτάξουμε γύρω μας η ζωή είναι γεμάτη από μικρά και μεγάλα θαύματα! Ολοι μπορούμε να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο όνειρο
Ερώτηση:. Πως είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα; Ποιες άλλες είναι οι δραστηριότητές σας;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Κατ’ αρχήν δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας! Μεγάλο μέρος του χρόνου μου, όπως και στους περισσότερους, αναλώνεται καθημερινά στη δουλειά μου.
Η γραφή είναι το χόμπυ μου! Ενας τρόπος για να περνάω τις ελεύθερες ώρες μου και ν’ αντιμετωπίζω τις δυκολίες και τα προβλήματα. Η γραφή λειτουργεί λυτρωτικά. Είναι ένας διαρκής διάλογος με τον εαυτό μου και τον κόσμο. Δεν απομονώνομαι κάπου για να γράψω, ούτε γράφω επειδή πρέπει να το κάνω.
Βέβαια, με τον καιρό αρχίζεις να παρακολουθείς με μεγαλύτερη προσοχή αυτό που συμβαίνει γύρω σου. Να βλέπεις λεπτομέρειες που άλλοτε τις προσπερνούσες, ε τότε, ξυπνάει ο συγγραφέας μέσα σου!
Ομως μια και ρωτήσατε για δραστηριότητες, ώρες ώρες σκέφτομαι ότι μακάρι να μπορούσα να γυρίσω στο χωριό μου και να γίνω αμπελουργός! Αλλά, ποιός ξέρει, η ζωή είναι όλο εκπλήξεις!
Ερώτηση: Ποιό θα είναι το επόμενο βήμα σας ;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Οσον αφορά στη συγγραφή, αυτή τη στιγμή και για τους επομένους μήνες, ασχολούμαι εντατικά με την μετάφραση και την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου στα Αγγλικά. Είμαι ενθουσιασμένος με την προοπτική αυτή. Βρίσκω συγκλονιστική την προοπτική ένα βιβλίο σου να ταξιδεύει σ’ όλον τον κόσμο. Μεγάλη πρόκληση!
Παράλληλα γράφω νέες ιστορίες, ξαναβλέπω παλιές και ίσως στο μέλλον επανέλθω μ’ ένα τέταρτο βιβλίο.
Ερώτηση: Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα σ’ αυτούς που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;
Κ. Τριανταφυλλάκης: Η Πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια βιώνει μια βάρβαρη κρίση. Και το τραγικό είναι ότι πληρώνουν ακριβότερα εκείνοι που ευθύνονται λιγότερο, έως και καθόλου για αυτήν την κρίση.
Πολλές χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια συμπατριώτες μας, μοιάζει να μην έχουν άλλο κουράγιο πλέον και να έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Και χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει ούτε ζωή, ούτε μέλλον.
Με θλίβει αφάνταστα που, σε τόσο δύσκολες ώρες, είναι άφαντη η πνευματινή ηγεσία του τόπου.
Με απογοητεύουν οι πολιτικές ηγεσίες που αναλώνονται στο έλασσον και σκιαμαχούν για την νομή της εξουσίας δηλητηριάζοντας τους πολίτες με μίσος.
Ομως, είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος!
Ο Ελληνισμός έχει περάσει πολύ χειρότερα στη μακραίωνα διαδρομή του.
Εχουμε πολλά πράγματα που οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε ως άτομα και ως κοινωνία για να γυρίσει ο τροχός.
Σε χαλεπούς καιρούς έρχεται πάντοτε η στιγμή που βγαίνουν μπροστά οι αληθινοί ηγέτες οι οποίοι εμπνέουν και οδηγούν την Πατρίδα σ’ ένα καλύτερο αύριο.
Θα τα καταφέρουμε!
