Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΣΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΟΝΟΜΑ ΙΑΤΡΟΙ, ΠΟΥ ΖΗΤΑΤΕ Ή ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ΦΑΚΕΛΑΚΙ.
από τον Σπύρο Σπύρου
Όνειρο πολλών γονιών είναι να γίνει το παιδί τους ιατρός. Γιατί πείθονται αυτοί οι νέοι να κυνηγήσουν αυτό το δύσκολο όνειρο; Ας ελπίσουμε γιατί θέλουν να προσφέρουν το ανεκτίμητο αγαθό της υγείας στον συμπολίτη τους, γιατί θέλουν να γίνουν σημαντικοί για την κοινωνία και διότι θέλουν να τους εκτιμούν οι γύρω τους για τις γνώσεις και την προσφορά τους.
Δυστυχώς όμως η καθημερινότητα αποδεικνύει, ότι πάρα πολλές φορές, οι λόγοι που επιλέγουν οι γονείς να οδηγούν προς αυτό το δρόμο τα παιδιά τους και οι αιτίες που οι νέοι αποφασίζουν να το πράξουν δεν είναι καθόλου τιμητικοί.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Αρκετοί γονείς βλέπουν την οικονομική άνεση αρκετών ιατρών και ενώ ξέρουν τον τρόπο με τον οποίο την απέκτησαν, συνεχίζουν να θέλουν τα παιδιά τους να γευτούν αυτή την άνεση με το ίδιο τρόπο. Όσες αξίες δηλαδή πάλευαν να τους μεταδώσουν στα τόσα χρόνια ανατροφής, τις θυσιάζουν στο βωμό του χρήματος. Φράσεις όπως «εσύ θα σώσεις τη χώρα;» ή «μην είσαι χαζός-η, άρπαξέ τα και εσύ όπως κάνουν οι άλλοι» χρησιμοποιούνται σε κάθε ξέσπασμα της ηθικής του νεαρού-ης επιστήμονα.
Από συζητήσεις με φοιτητές ιατρικής σχετικά με το θέμα «φακελάκι» διαπιστώθηκε ότι οι ίδιοι οι καθηγητές τους-διακεκριμένοι ιατροί, αν και δεν το λένε ευθέως νομιμοποιούν το «φακελάκι». Χρησιμοποιούν φράσεις όπως «ο ιατρός δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα», «δεν υπάρχει ικανή οικονομική αμοιβή αν σώσεις μια ζωή», «Αν κάποιος θέλει να σ ευχαριστήσει γιατί του έσωσες τη ζωή δεν είναι μεμπτό αν αποδεχθείς οποιαδήποτε προσφορά». Αν παρευρισκόμαστε στο αμφιθέατρο θα θέλαμε να θέσουμε στους «διακεκριμένους καθηγητές» τα εξής ερωτήματα: Λειτούργημα με την ευρεία έννοια του όρου θεωρείται και αυτό του δάσκαλου, του δικαστή, του ιερέα, του αστυνομικού, του πυροσβέστη, του στρατιωτικού και πολλά ακόμα. Αν και δεν λείπει η ύπαρξη επίορκων και σ αυτούς του κλάδους, τι θα γίνει αν η κατάσταση φτάσει στο αίσχος της διαφθοράς των ιατρών; Αν για παράδειγμα τεθεί τιμοκατάλογος για κάθε συναλλαγή με τους παραπάνω λειτουργούς πως θα σας φαινόταν; π.χ. 300 ευρώ για να πάρει το παιδί σας στο σχολείο σε όλα βαθμό Α, 500 ευρώ για να γίνει η δίκη σας πιο νωρίς, 400 ευρώ για να παντρευτείτε την ημερομηνία που θέλετε, 700 ευρώ για να έρθει εγκαίρως αστυνομικός αν σας κλέβουν, 1000 ευρώ για να μην καθυστερήσει ο πυροσβέστης να σας σβήσει το σπίτι, 450 ευρώ για να πάρει άδεια ο στρατιώτης σας κλπ. Αν δεν σας ξενίζουν τα παραπάνω παραδείγματα τότε είμαστε ήδη Λατινική Αμερική.
Προσωπική εμπειρία από τις γεννήσεις των δυο τέκνων μου στα Νοσοκομεία «ΕΛΕΝΑ» στην Αθήνα και στο «Πανεπιστημιακό Γεν. Νοσοκομείο Έβρου» στην Αλεξανδρούπολη. Τα νοσοκομεία είναι πάρα πολύ καλά αν και ελλείπει προσωπικό και αναλώσιμα υλικά . Οι γιατροί δυστυχώς σε ποσοστό 90% παίρνουν φακελάκι. Οι ελάχιστοι τίμιοι δεν μπορούν να σε αναλάβουν από την πληθώρα γυναικών που έχουν αναλάβει. Τα μεγάλα ονόματα-οι Διευθυντές των μαιευτικών κλινικών στην Αθήνα και οι μαιευτήρες στην Αλεξανδρούπολη έχουν και τις μεγαλύτερες αμοιβές, 900 ευρώ στο «ΕΛΕΝΑ» 500 ευρώ στο ΠΓΝΕ. Οι αναισθησιολόγοι έχουν «καλύτερες τιμές» που κυμαίνονται από 150-300 ευρώ». Οι δε νοσηλεύτριες, νοσοκόμες και τραυματιοφορείς προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν με πρακτικές όπως «να σας ζήσει», «θα τη προσέξω ιδιαιτέρως» κλπ. Ο φόβος των ζευγαριών και ιδιαίτερα του συζύγου μήπως δεν προσέξει τη σύζυγό τους και το παιδί τους ο εφημερεύων ιατρός «που δεν τα έχει πάρει» ή ο μη έμπειρος ειδικευόμενος ιατρός, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί ή να πάθει το οτιδήποτε ο δικός τους άνθρωπος, τους οδηγεί σε αυτό που μισούν, να πληρώσουν για να αγοράσουν υγεία, κάτι για το οποίο πληρώνουν φόρους σε όλη τους τη ζωή, για να πληρώνονται οι μισθοί των ιατρών και η λειτουργία των νοσοκομείων.
Όχι ντροπή του Ιπποκράτη, κανείς δεν θέλει να σας δώσει λεφτά γιατί θαυμάζει το έργο σας. Αυτοί οι λίγοι που λένε εγώ ήθελα «από μόνος μου να του δώσω» απλά ψάχνουν μια δικαιολογία για να μην αισθάνονται απατημένοι και κορόιδα.
Όλοι έχουν ακούσει τι έπαθαν όσοι δεν πλήρωσαν ή δεν έδωσαν κάτι «από μόνοι τους». Άπειρες ώρες ταλαιπωρίας, αναμονής για το εξιτήριο, μη εμφάνισης ιατρών για απορίες και συμβουλές, πόνους λόγω μη χορήγησης ισχυρών παυσίπονων, τοποθέτηση σε γεμάτα δωμάτια και πολλά άλλα που δεν τιμούν το σύστημα υγείας μας. Όλα τα παραπάνω μειώνονται δραματικά και σχεδόν εξαφανίζονται αν αρχίσεις να μοιράζεις ευρώ σε όποιον συναντάς μέσα στο μαιευτήριο.
Δεν λείπουν οι προσπάθειες καταπολέμησης αυτού του φαινομένου. Όλοι θα θέλαμε να πρωτοστατήσουμε στη καταπολέμηση αυτού του φαινομένου αλλά όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα λιγοψυχούμε και ενδίδουμε. Κάποιοι γενναίοι αρνούνται να γίνουν θύματα και καταγγέλλουν τους επίορκους. Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
- Ταλαιπωρούνται αφάνταστα σε ότι έχει σχέση με το θέμα υγείας που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους.
- Στην καλύτερη περίπτωση ο ιατρός θα παραπεμφθεί σε δίκη όπου θα τιμωρηθεί επιεικώς για ένα από τα χιλιάδες φακελάκια που έχει λάβει.
- Τα μαύρα λεφτά από τα προηγούμενα φακελάκια θα εξασφαλίσουν στον ιατρό τον καλύτερο δικηγόρο ο οποίος θα σε σέρνει σε ένα δικαστικό αγώνα όπου θα εύχεσαι να είχες πληρώσει.
- Στις περισσότερες φορές θα διαταχθεί ΕΔΕ όπου το πόρισμά της, τις πλείστες φορές, αφού γίνεται από ιατρό του συστήματος, θα είναι ελαφρύ.
- Αν περάσει από το πειθαρχικό συμβούλιο των ιατρών, με εξαίρεση κάποιες βαριές αποφάσεις που έφθασαν μέχρι αφαίρεση άδειας, το σύνηθες είναι κάποια ελαφριά ποινή που πολλές φορές βρίσκουν ευφάνταστους τρόπους να μην την εκτίσουν.
Το φακελάκι δυστυχώς ζει και βασιλεύει. Δεν αξίζει κανένας σεβασμός σε όσους «ιατρούς» «τα παίρνουν» όσο καλοί κι αν είναι στο «λειτούργημά» τους. Αν οι πρώτοι των πρώτων, τα πρότυπα για πολλούς νέους, δρουν κατ αυτό τον τρόπο, για ποια πρόοδο μιλάμε; Για ποιο πολιτισμό; Αν η Δημοκρατία δεν καταφέρει να επιλύσει προβλήματα τέτοιου είδους, τότε δυστυχώς αφήνει κενό για πολιτεύματα άλλου είδους να τάξουν λύσεις και να κερδίσουν την εξουσία με όσα αρνητικά θα ακολουθήσουν.
