Η σχέση δασκάλου-μαθητή στον χορό και την παράδοση

1378

Άλλη μια  δύσκολη κουβέντα γύρω από ένα ευαίσθητο ζήτημα  όπως είναι η σχέση μαθητή και δασκάλου. Μια σχέση η οποία δεν υπήρχε ανέκαθεν , τουλάχιστον όσον αφορά την παράδοση είτε αυτό έχει να κάνει με τα λαϊκά παραδοσιακά όργανα και το τραγούδι είτε με τον χορό και τις άλλες παραδοσιακές τέχνες.

 

Παλαιότερα και  ειδικότερα  στα χωριά οι άνθρωποι ήταν όπως λέμε αυτοδίδακτοι  καθώς δεν υπήρχαν δάσκαλοι για το οτιδήποτε ή δεν είχαν την δυνατότητα είτε λόγο χρημάτων είτε λόγο των μεγάλων αποστάσεων να μετακινηθούν στα αστικά κέντρα ώστε να εξυπηρετήσουν τέτοιου είδους ανάγκες.

Σήμερα φυσικά αυτό έχει αλλάξει καθώς  αλλάξανε και οι ανθρώπινες δυνατότητες αλλά και οι ανάγκες. Δάσκαλοι υπάρχουν για το οτιδήποτε είτε αυτό είναι χορός είτε αθλητισμός είτε μια ξένη γλώσσα παράδειγμα.

 

Έτσι λοιπόν θα σας παρουσιάσω την όμορφη και συγχρόνως πολύπλοκη θα έλεγα σχέση μαθητή και δασκάλου όπως την βίωσε η δική μου γενιά αλλά και πολλές άλλες σύγχρονες γενιές.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν τα πράγματα πρώτα από την οπτική  του  μαθητή μια θέση από την οποία λίγο πολύ περνούνε όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους ασχέτου ηλικίας. Ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να γίνει καλός λοιπόν σε κάτι το οποίο τον ελκύει καταφεύγει σε έναν δάσκαλο ο οποίος θα τον βοηθήσει να κατανοήσει αλλά και θα του δώσει όλα εκείνα τα εφόδια που θα του επιτρέψουν να πατήσει στα δικά του πόδια κάποια στιγμή και να αρχίσει να δημιουργεί μόνος του. Ο μαθητής πρέπει να είναι έτοιμος να δουλέψει πολύ και σκληρά. Να είναι έτοιμος να εκτελέσει οτιδήποτε του ζητηθεί από τον δάσκαλο καθώς ο κάθε δάσκαλος πολλές φορές θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές αλλά και τα όρια ενός μαθητή για να καταλάβει τις δυνατότητες του. Θα πρέπει να είναι υπάκουοςπειθαρχημένος και συνειδητοποιημένος και να διευκολύνει το έργο του δασκάλου και όχι να το κάνει δυσκολότερο. Να σέβεται και να αγαπάει τον δάσκαλο του που βέβαια αυτό είναι κάτι που κερδίζεται με τον καιρό και κανείς δεν μπορεί να το απαιτήσει. Και να θυμούνται φυσικά πάντα όλοι οι μαθητές πως ο κάθε δάσκαλος αγαπάει πάντα όλα του τα παιδιά και τους μαθητές , θέλει το καλό τους και μόνο και δεν μπορεί ποτέ να ξεχωρίσει κάποιον μαθητή από κάποιον άλλο.

Από την άλλη πλευρά τώρα εξίσου σημαντική είναι και η θέση αλλά και αντιμετώπιση του δασκάλου προς τον μαθητή. Ο Δάσκαλος αρχικά οφείλει προς τον εαυτό του αλλά και προς τους μαθητές του να γίνεται συνεχώς καλύτερος και να ψάχνει συνέχεια τρόπους να εξελίσσεται ώστε να εξελίσσονται μαζί του και οι μαθητές. Οφείλει να σέβεται, να αγαπάει και να βοηθάει με κάθε τρόπο τους μαθητές του. Να είναι όπως είναι ένας πατέρας μια μάνα με τα παιδιά τους. Να είναι το πάτωμα και όχι το ταβάνι  για τους μαθητές του και να είναι υπερήφανος και ευτυχισμένος αν κάποια στιγμή τον ξεπεράσουν και φυσικά να το επιδιώκει συνεχώς.

Γιατί καλός και πετυχημένος δάσκαλος θεωρείται εκείνος που άφησε πίσω του μαθητές που γίνανε τελικά καλύτεροι από εκείνον.

Χορευτική Ομάδα Παγκρήτιας Αδελφότητας Μακεδονίας
Χοροδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Αγγελιδάκης

Χορευτική Ομάδα Πολιτιστικού Συλλόγου Μοχού »Η ΠΡΟΟΔΟΣ»
Χοροδιδάσκαλοι Στιβακτάκης Γιάννης , Μαργιολάκη Μαρία

 

Άρθρο του Χοροδιδάσκαλου Κωνσταντίνου Αγγελιδάκη
Χορευτική Ομάδα Παγκρήτιας Αδελφότητας Μακεδονίας

Facebook url : https://www.facebook.com/pagritiamakedonias
Website url : http://www.pagkritia.gr/

πηγή