inΑρθρογραφία: Υπάρχουν και μεταρρυθμίσεις που δεν απαιτούν χρήματα

1213

 

 

Υπάρχουν και μεταρρυθμίσεις που δεν απαιτούν χρήματα

lefteris_photo

Του Λευτέρη Χαμαλίδη, Μηχανολόγου Μηχανικού

Ίσως η πιο επιτακτική πολιτική πράξη που απαιτείται, λόγω της κατάστασης που βιώνει η χώρα μας, είναι οι μεταρρυθμίσεις.  Σίγουρα είναι αρκετοί που συμφωνούν σ’ αυτό, δεν έχουν όμως σαφή θέση όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιηθούν. Το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα δεν έχει ιδεολογική τοποθέτηση. Δεν ανήκει ούτε στο κέντρο, ούτε στην αριστερά, αλλά ούτε και στη δεξιά. Έχει διαπαραταξιακό χαρακτήρα διότι πηγάζει από την ανάγκη της κοινωνίας για εξέλιξη.

Κάποιοι αναρωτιούνται. Οι μεταρρυθμίσεις δε θα κοστίσουν χρήματα; Δε θα έχουν επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό;

Είναι απόλυτα κατανοητό ότι με τη δημοσιονομική ασφυξία που υπάρχει σήμερα και τον αγώνα γίνεται για να καλυφθούν οι βασικές λειτουργικές ανάγκες του κράτους, είναι δύσκολο να δαπανηθούν χρήματα για αλλαγές σε βασικές λειτουργίες του κράτους, αν και θα έπρεπε. Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι υπάρχουν μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν δημοσιονομικό κόστος, είναι όμως κι άλλες που για να υλοποιηθούν, είναι αρκετό να ληφθούν οι πολιτικές αποφάσεις από την Κυβέρνηση. Ίσως μάλιστα πολλές απ’ αυτές να είχαν την τύχη να υπερψηφιστούν κι από κόμματα εκτός της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Ελλάδα έχει ένα ιδιαίτερα ισχυρό «brand name» στην παιδεία και τον πολιτισμό, το οποίο δεν οφείλεται βέβαια στα κατορθώματα των Νεοελλήνων, αλλά των αρχαίων ημών προγόνων. Η χώρα μας έπρεπε να είναι διάσπαρτη με ιδιωτικά πανεπιστήμια. Από την μια άκρη ως την άλλη. Σε κάθε μικρή ή μεγαλύτερη πόλη (εκτός από Αθήνα και Θεσσαλονίκη), έπρεπε να υπάρχουν πανεπιστήμια οργανωμένα ώστε να μπορούν να δεχτούν χιλιάδες φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι υποκριτικό να αναγνωρίζουμε ως χώρα τίτλους σπουδών από κάθε είδους «εργαστήρια ελευθέρων σπουδών», συνεργαζόμενα με ξένα πανεπιστήμια που έχουν βρει τρόπο να εισπράττουν κι εμείς να απαγορεύουμε να ιδρύονται ελληνικά; Εκτός αυτού, εξάγουμε χιλιάδες Έλληνες φοιτητές σε Ιδρύματα του εξωτερικού με όποια αρνητικά αποτελέσματα. Αν δινόταν η ευκαιρία σε ιδιώτες επενδυτές, με ισχυρή επίβλεψη της λειτουργίας τους από το κράτος, σε ελάχιστο χρόνο θα είχαν οργανωθεί δεκάδες πανεπιστήμια με χιλιάδες εργαζόμενους. Κι είναι αυτονόητο βέβαια ότι οι οικονομικές επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία θα είναι κάτι παραπάνω από θετικές.

Υδατοδρόμια.  Η Ελλάδα, μια χώρα με εκατοντάδες νησιά, λιμάνια, θα έπρεπε εδώ και δεκαετίας να έχει ιδιωτικά υδατοδρόμια (με ενοικίαση από το κράτος) για τις εσωτερικές μετακινήσεις πολιτών και τουριστών και να χρηματοδοτήσει ταυτόχρονα βιομηχανίες κατασκευής υδροπλάνων. Να παρέχει δηλαδή και τεχνογνωσία σ’ αυτό τον τομέα. Αντιθέτως ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να δώσουμε άδεια λειτουργίας έστω σε ένα υδατοδρόμιο.

Μαρίνες. Μια χώρα με χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμή θα έπρεπε να είναι διάσπαρτη από μαρίνες. Το κράτος αξιοποιώντας το δημόσιο πλούτο, θα μπορούσε να ενοικιάσει σε ιδιώτες επενδυτές τη δημιουργία μαρίνων. Ας υπάρχουν ανά 50 χιλιόμετρα μαρίνες που θα φιλοξενούν ιστιοφόρα και κάθε λογής τουριστικό πλοιάριο. Αυτό πραγματικά σημαίνει αξιοποίηση της δημόσιας γης κι όχι ξεπούλημα όπως γίνεται με φορείς όπως ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, κτλ.

Σχέσεις κράτους – πολίτη. Χρειάζεται μια νέα δομή στην κρατική διοίκηση με γνώμονα μια νέα αρχή. Την αρχή της εμπιστοσύνης του κράτους προς τον πολίτη και του πολίτη προς το κράτος. Κατάργηση όλων των αριθμών που συνοδεύουν χαρτιά που απαιτείται να έχει ο πολίτης (ΑΦΜ, ταυτότητα, βιβλιάριο υγείας, κτλ) με υιοθέτηση ενός μόνο, του ΑΜΚΑ. Θα χρειαστεί μια ανακατανομή των υπαλλήλων από την κατάργηση εκατοντάδων θέσεων που συντηρούνταν με τη γραφειοκρατία των αριθμών και θα στελεχώνονταν κρίσιμες και χρήσιμες υπηρεσίες που δυστυχώς είναι υποστελεχωμένες, ενώ οι άχρηστες είναι υπερπλήρης.

Δικαιοσύνη. Ίσως ο θεσμός που έχει το πιο βαρυσήμαντο ρόλο για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Σε οικονομικό και αξιακό επίπεδο. Απαιτείται αλλαγή στη διαδικασία εκλογής της δικαστικής ηγεσίας και τροποποίηση στην πρακτική άσκησης της δικαιοσύνης. Είναι αδιανόητο το θέμα των καθυστερήσεων απονομής δικαιοσύνης και τους κόστους για να προσεγγίσει κάποιος τη δικαιοσύνη σε ανώτατο βαθμό.

Καταγράφηκαν παραπάνω, λίγες μόνο μεταρρυθμίσεις που μπορούν να υλοποιηθούν, αν υπάρξουν βέβαια οι ανάλογες πολιτικές αποφάσεις. Χωρίς να πουληθεί τίποτα και δίχως να ξοδέψει το κράτος ούτε ένα ευρώ. Όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι επενδύσεις αυτού του βεληνεκούς δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας και τονώνουν την τοπική οικονομία. Ποιοι όμως θα είναι αυτοί που θα το αποφασίσουν;