Η Νεκρική ωδή… στην αδικοχαμένη Ελένη! Από έναν Ρόδιο….

1180

Ο …πόνος!

Τσιμουδιά! Φάγαν τη σαραντάπηχη…λεβεντονιά!

Απροσδιόριστες μορφές… ‘ίσκιοι’ στ’ ανήλιαγα… Κατ’ αμμουδιά… μεριά

δείχνουν τ’ αγριολούλουδα … λικνίζουν το κορμί τους …προς τα κει!

Μαθέ… σήμερα να’ ν το μακελειό ή να’ ναι ψε;

 

 

Κραιπάλη ή παραζάλη;

Παρτίδα…με την απονιά μόνο απ’ τα ‘λερωμένα’ χέρια!

Αγνά μου… ατζαμοπεταρούδια … μικρά μου περιστέρια!

Στ’ ανάθεμα… και δαύτος ο ντουνιάς κι’ η <άδικη σκανδάλη>…

Τις θύμησές της… ξεψυχισμένο ‘αγέρι΄… να ξεδιπλώσω προσδοκώ τις σφιχταγκάλιασα στον κόρφο μου κι’ ας είναι για κακό…

 

 

Στον ‘βράχο’ τη ‘χαρά’ της να ‘σμιλέψεις’… στ’ ανοικτά… στις πέρα θάλασσες…

μακριά απ’ τις ‘μανιασμένες’ ‘σκέψεις’…

Πόνε… τη ζωή της …χάλασες!

 

 

Την αλήθεια της… ζητώ!

Πώς να την ξεδιψάσει το υφάλμυρο ‘κερασιμιό’ νερό;

Κι’ ύστερα … αγνοπερίστερα… να μη σας αγαπώ;

Μαζί σας υποφέρω … και θρηνώ!

 

 

‘Ψευτοεξηγήσεις’ γι’ άλλη μια φορά…

Βουβά…τ’ αναπάντητα …τα μύρια τα…‘γιατί’!

Αυτά που τους ‘ξεφύγαν’ … πάλι!

Κι’ όσο καιρός …περνά η ‘δίψα’ ακόμη θα’ ναι ‘εκεί’…

στη δέστρα, στη χοντρομπίντα … σα να’ ν’ η τελευταία συμφορά!

‘Ατσάλι’…

οι χείμαρροι που ‘ροκανίζουν’ τις ψυχές και τα βουνά…

κι’ ο χορός … στα θεριασμένα ‘κύματα’, καλά κρατεί!

 

 

Σα ρθει το δάκρυ γείρε μονάχη σε μιαν άκρη…

Σε μίσεψε τ’ άδικο…δε σ’ ακουμπά η λησμονιά…

Η σκέψη σου…ολούθε μας καλεί!

<Παιδί μου… ώρα σου καλή>!

Η εμπιστοσύνη… δεν είν’ αποκοτιά!

Είν’ ανθρωπιά, που θέλει να γενεί… ‘ελπίδα’!

Στο μόλο αγνάντευα τη συννεφιά και κάπου εκεί σε είδα…

 

 

Σκάλισ’ τον ντόκο να ανέβεις στο σκοτάδι και κάμε …σκαλοπάτια…

της γης και τ’ ουρανού τα…μονοπάτια!

Το ‘φως’ …θα το’ βρεις στα ‘ουρλιαχτά’ …

σαν μαστιγώνουν τα ‘σχοινιά’ τα πιο ‘ψηλά κατάρτια’.

Βάψ’ τον …

πολύχρωμο τον δρόμο …να σε βρούμε!

Κι’ όταν μας δεις …διώξε μας πάλι πίσω για τη λήθη…

‘Θεοσκότεινοι’ …είμαστε… κι’ από μυαλό δυο δράμια… ‘ξερολίθι’!

Μοναχά τα υποκριτικά μας γέλια… είναι ‘γκρίζα’ κι’ ας είναι τρανταχτά!

 

Το αριστουργηματικό ποίημα ανήκει στον κύριο Παντελή Π. Κούση που ζει στη Ρόδο και τον ευχαριστούμε λυπούμενοι όπως λέει και ο ίδιος λόγω του τραγικού γεγονότος με τον άδικο χαμό της Ελένης…