Δελτίο τύπου για την επέτειο του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου εξέδωσε η Αντιρατσιστική – Αντιφασιστική συνέλευση Ορεστιάδας.
Ο Αλέξης δεν ήταν η αρχή
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικά πυρά στα Εξάρχεια της Αθήνας, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008. Το μέγεθος αυτής της ασύλληπτης αστυνομικής αυθαιρεσίας ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα εκτεταμένων ταραχών σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας. Η έντασή τους προβλημάτισε τόσο έντονα την πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου, που έριξε στο τραπέζι ακόμα και την κήρυξη στρατιωτικού νόμου ως λύση για να αντιμετωπιστεί το κύμα της λαϊκής οργής εκείνων των ημερών.
Μπορεί τελικά να γλιτώσαμε τότε μία νέα στρατιωτική χούντα, δεν απαλλαχθήκαμε όμως ακόμη από την αστυνομική βία και αυθαιρεσία, όπως θα έπρεπε να μας διδάξει η τραγική εμπειρία με τον Αλέξη. Αντίθετα, όσο περνούν τα χρόνια βλέπουμε μια αστυνομία:
- που αναπαράγει τα πλέον επικίνδυνα στερεότυπα και προκαταλήψεις, από τον ρατσισμό και την ομοφοβία μέχρι τον σεξισμό και τον κοινωνικό στιγματισμό.
- που στοχοποιεί απρόκλητα ανθρώπους και ολόκληρους ιδεολογικούς χώρους, συκοφαντώντας με τον χειρότερο τρόπο τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
- που ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά.
- που δρα ως συνεργός σε δολοφονίες που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια της, όπως αυτές του Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου.
- που στήνει αυθαίρετα κατηγορητήρια στέλνοντας άδικα κόσμο στη φυλακή, όπως στις περιπτώσεις Θεοφίλου και Ηριάννας.
- που βασανίζει αντιφασίστες στα υπόγεια της ΓΑΔΑ.
Βέβαια, αυτές οι αυθαίρετες μεθοδεύσεις της αστυνομίας, στην πραγματικότητα, εκπορεύονται από το κυρίαρχο πολιτικό και επιχειρηματικό κομμάτι της χώρας. Άλλωστε, ο τελικός τους στόχος είναι η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων και η κατατρομοκράτηση του λαού, που πλήττεται συνεχώς από τις μνημονιακές πολιτικές. Σύμμαχος τους σε αυτό το εγχείρημα της ακραίας καταστολής, η απροκάλυπτα ταξική δικαιοσύνη με τους τρομονόμους στο οπλοστάσιό της, που προσπαθεί να αποτρέψει με κάθε μέσο την κινηματική διαμαρτυρία. Αυτό το εξουσιαστικό σύμπλεγμα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει φυσικά, χωρίς τη βοήθεια του δημοσιογραφικού κατεστημένου. Τα Μ.Μ.Ε. είναι εκείνα που με γκεμπελικές μεθόδους, οξύνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και μεταφέρουν, μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, το μίσος και τη μισαλλοδοξία.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος υπήρξε ένα ακόμη θύμα σε μια αλυσίδα κρατικών δολοφονιών, της οποίας ο επόμενος κρίκος μπορεί να είσαι ακόμα κι εσύ ο ίδιος. Γι’ αυτό λοιπόν, είναι αναγκαία όσο ποτέ η επαναστράτευση του κινήματος και η αντεπίθεση απέναντι στις εξουσιαστικές δυνάμεις που θέλουν να ελέγχουν απόλυτα τις ζωές μας.
Δεν ξεχνάμε!
Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη
