Κατά τον 20ο αιώνα πέρασαν διάφορες προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους με τις πρακτικές και τις αποφάσεις τους.
Δύο από αυτές ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ (1889-1945) δικτάτορας της ναζιστικής Γερμανίας και ο Ιωσήφ Τζουκασβίλι (1878-1953) γενικός γραμματέας του ΚΚΣΕ. Δύο αμφιλεγόμενες μορφές από διαφορετικά στρατόπεδα αλλά με εντυπωσιακές ομοιότητες.
Πρώιμα χρόνια
Αμφότεροι βίωσαν βάναυσα παιδικά χρόνια εξαιτίας των βίαιων πατεράδων τους οι οποίοι δεν δίσταζαν να κακοποιούν με ξυλοδαρμούς τους μικρούς γιους τους. Αντιθέτως, στήριγμα τους αποτέλεσε η μητρική φιγούρα-μητέρες στοργικές, βαθιά θρησκευόμενες και αφοσιωμένες στα παιδία τους.
Οι σχέσεις τους με το αντίθετο φύλο ήταν ιδιαίτερα έντονες. Μέτα την απώλεια της μητέρας του, ο Χίτλερ λάτρευε την ανηψία του Γκέλι, μόνο που όταν έφτασε στα αυτιά του ότι η μικρή Γκέλι έμεινε έγκυος από έναν Εβραίο, βρέθηκε νεκρή την επομένη με μία σφαίρα στην καρδιά. Το ίδιο τέλος γνώρισε και η ζωή της δεύτερης σε σειρά γυναίκα του Στάλιν (Νάντια) μέτα από έναν έντονο καυγά σε πάρτυ στην Μόσχα τον Νοέμβριο του 1932.
Πηγή του ‘’κόμπλεξ κατωτερότητας’’που είχαν ήταν η δυσμορφία στο παρουσιαστικό τους. Χαμηλό ανάστημα και κοντό αριστερό χέρι για τον Στάλιν, περίεργη μύτη, γυρτό μέτωπο με μεγάλα ζυγωματικά για τον Χίτλερ.
Παρ’όλα αυτά και οι δύο έδειξαν την καλλιτεχνική τους ανησυχία από νεαρή ηλικία. Λάτρης της ζωγραφικής ο ‘’Φύρερ’’, παθιασμένος με την ποιήση ο υπέρμαχος του μαρξισμού.
Ενεργός δράση
Όταν ανέλαβαν την ηγεσία των κρατών τους έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο τους, το οποίο διέφερε ανάμεσα στους δύο δικτατόρες. Ο Στάλιν θανάτωνε σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία, τους ταξικούς εχθρούς και ο Χίτλερ τους φυλετικούς. Σε γενικά πλαίσια οι μεθοδεύσεις ήταν παρόμοιες. Αρχικά γελιοποίηση-δημόσιος χλευασμός των θυμάτων και ύστερα τα σκότωναν. Τέλος ένας άλλος τρόπος μαζικής εξόντωσης ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των γερμανών (Άουσβιτς, Νταχάου) ενώ για τους σοβιετικούς ήταν τα ‘’στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας’ ’τα περιβόητα Γκουλάγκ και οι μαζικοί τάφοι σε όλη την επικράτεια της ΕΣΣΔ (σφαγή του Κατύν,Χάρκοβο).
Άρθρο του Σπύρου Διαγκάκη
