Με προϋπηρεσία πολλών χρόνων σε σχολεία της Β’ Περιφέρειας Αθηνών, μετρώντας ήδη 15 χρόνια Διευθυντικών Καθηκόντων, η Θρακιώτισσα κα Σάντρα Δωροπούλου ξεκλέβει χρόνο από την καλοκαιρινή ανάπαυλα κι επιστρέφει στην γενέτειρά της, την αγαπημένη Θράκη, που ποτέ δεν έβγαλε από το μυαλό και την καρδιά της.
Υπηρετεί στο 1ο Γυμνάσιο Κηφισιάς, όπου η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, έχει βάψει- ζωγραφίσει όλο το σχολείο μετατρέποντας το από απλό σχολικό κτίριο σε ένα πραγματικό έργο τέχνης. «Ίσως να είναι και το μοναδικό δημόσιο σχολείο σε όλη την Ελλάδα που να έγινε τόσο ποιοτική και τέτοια εθελοντική δουλειά» δηλώνει με καμάρι και ικανοποίηση για το αποτέλεσμα.
Πρόσκληση συμμετοχής των μαθητών της Θράκης στο Μοντέλο των Ηνωμένων Εθνών
Υλοποιεί το πρόγραμμα «Μοντέλο Ηνωμένων Εθνών», μια προσομοίωση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που πραγματοποιείται από το 2007 μέχρι σήμερα. Ένα πρόγραμμα που απαιτεί κάποια χρήματα από τα παιδιά για να μετακινηθούν στο εξωτερικό και που πάντα οι γονείς συμβάλλουν προσπαθώντας για το καλύτερο των παιδιών τους. « Τα παιδιά μαθαίνουν να λειτουργούν ως Διπλωμάτες, να δίνουν πραγματικές λύσεις στα προβλήματα χωρίς συμφέροντα από πίσω.» δηλώνει η έμπειρη εκπαιδευτικός σημειώνοντας πως «Φέτος θα διοργανωθεί το πρώτο Μοντέλο Ηνωμένων Εθνών που θα αφορά Γυμνάσια της χώρας μας.» Απευθύνει μάλιστα πρόσκληση σε όλα τα σχολεία από όλη την Ελλάδα να πάρουν μέρος. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στα σχολεία της Θράκης « Θα μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε κάποια παιδιά από τη Θράκη τις ημέρες εκείνες στα σπίτια μας, για να μειωθεί κάπως το κόστος, αρκεί να θέλουν οι καθηγητές των σχολείων τους να κάνουν κάποια γραφειοκρατική δουλειά που απαιτείται για να πάρουν μέρος. Χρειάζεται προετοιμασία , δεν γίνεται διαφορετικά. Αλλά μπορούμε κι εμείς να στηρίξουμε τη συμμετοχή τους.» δηλώνει η κα Δωροπούλου.
«Να αγαπάς αυτό που κάνεις και να δίνεις πέρα από αυτά που παίρνεις.»
Μην κρύβοντας την αγάπη της για το χώρο της Εκπαίδευσης σημειώνει με νόημα πως ειδικά στην Εκπαίδευση πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις για να μπορέσεις να σταθείς, όπως πρέπει. «Να αγαπάς αυτό που κάνεις και να δίνεις πέρα από αυτά που παίρνεις. Το σημειώνω γιατί κάποιοι λένε «αυτά παίρνω, αυτά δίνω». Όχι, δεν είναι έτσι, ο εκπαιδευτικός είναι παιδαγωγός. Διδάσκεις το καλύτερο για τα παιδιά, οπότε δίνεις το καλύτερο που μπορείς και υπάρχουν τα μέσα, υπάρχουν οι τρόποι για να το κάνεις και ας γκρινιάζουμε μερικές φορές. Όλα γίνονται, αν θέλουμε και αν προσπαθούμε όλοι μαζί.» σημειώνει η κα Δωροπούλου.
Όσον αφορά στις αλλαγές που σημειώθηκαν στα χρόνια της Κρίσης σημειώνει πως επειδή υπηρέτησε σε σχολεία των Βορείων Προαστίων στην Αθήνα δεν παρατήρησε, όπως λέει, μεγάλες αλλαγές. «Ο γονιός πάντα θα «θυσιαστεί» για το παιδί του, να πάρει μέρος στην εκδρομή, να του πάρει ό,τι χρειάζεται για το σχολείο. Βλέπουμε κάποιες δυσκολίες, ιδιαίτερα σε εκδρομές, κάποιες οικογένειες εκεί ναι δυσκολεύονται. Ξέρω πως σε άλλες περιοχές της Αθήνας, Νέα Ιωνία ή Γαλάτσι, δεν συμβαίνει το ίδιο, εκεί παρατηρήθηκαν όντως προβλήματα κι αλλαγές λόγω της Κρίσης. Στάθηκα τυχερή γιατί έχουμε μια σχολική επιτροπή που μας ενισχύει πολύ οικονομικά. Το σχολείο είναι φουλ εξοπλισμένο με τα πάντα.»
Η δημόσια εκπαίδευση δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα την ιδιωτική
Στο ερώτημα δε αν έχει η δημόσια εκπαίδευση να ζηλέψει σε κάτι την ιδιωτική; απαντά με σιγουριά πως όχι! «Όχι η δημόσια εκπαίδευση δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα την ιδιωτική. Θεωρώ ότι το δημόσιο σχολείο σήμερα, όπως λειτουργεί, μπορεί κάποιες φορές να έχει περισσότερα από ό,τι το ιδιωτικό. Είναι τζάμπα χρήματα για μένα, δεν έχει νόημα η εγγραφή ενός παιδιού σε ιδιωτικό σχολείο. Ένα μικρό ποσοστό γονιών επιστρέφει τα παιδιά τους στη δημόσια εκπαίδευση και μου λένε οι ίδιοι «δεν καταλαβαίνουμε γιατί πήγαμε τα παιδιά μας εκεί πέρα.»»
Τα παιδιά στην Αθήνα δεν γνωρίζουν τη Θράκη
«Θέλω κάτι να κάνω για τον τόπο μου. Και θα το κάνω φέτος. Δεν είναι θέμα πατριωτισμού είναι ότι τα παιδιά στην Αθήνα δεν γνωρίζουν τη Θράκη. Δεν γνωρίζουν πού βρίσκεται η περιοχή, πού είναι ο Νομός Ξάνθης, ποια η Ροδόπη, ποιος είναι ο Νέστος, ποια η ιστορία, τι είναι οι Πομάκοι;» εκμυστηρεύεται και σημειώνει πως κάθε φορά που «επηρεάζει» κάποιον να έρθει στην περιοχή, παίρνει χαρά « όπως συνέβη φέτος με το 3ο Γυμνάσιο Κηφισιάς, που όχι μόνο οι μαθητές του επισκέφτηκαν την περιοχή, αλλά μελέτησαν και τη ζωή των Πομάκων. Προσπαθώ κι εγώ ό,τι μπορώ να κάνω, θέλω να κάνω πράγματα για τον τόπο μου.»
ert.gr
