Τον Μάιο του 2014 στη Nordmarka, μια περιοχή δασών βόρεια του Όσλο, η καλλιτέχνης Katie Paterson φύτεψε 1,000 Νορβηγικά έλατα. Τα έλατα χρειάζονται πολλά χρόνια για να μεγαλώσουν και θα κοπούν 100 χρόνια αργότερα.
Με αυτά θα δημιουργηθεί χαρτί, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για μια σειρά βιβλίων. Μεταξύ του 2014 και του 2114, κάθε χρονιά ένας συγγραφέας θα παραδίδει το δικό του έργο στη Framtidsbiblioteket (όπως είναι το Νορβηγικό όνομα της Future Library). Τα κείμενα δε δημοσιεύονται μέχρι τότε και κρατούνται μέχρι να περάσουν τα 100 χρόνια.
“Φροντίζοντας το δάσος και εξασφαλίζοντας την προστασία του για τη διάρκεια των 100 χρόνων του έργου τέχνης, βρίσκει ένα εννοιολογικό αντιστάθμισμα στην πρόσκληση που γίνεται σε κάθε συγγραφέα: να επινοήσει και να παράξει ένα έργο με την ελπίδα πως θα βρει έναν δεκτικό αναγνώστη σε ένα άγνωστο μέλλον”, αναφέρει το site της Future Library.
Οι μέχρι τώρα συγγραφείς, έργα των οποίων έχουν ενταχθεί στη Βιβλιοθήκη του Μέλλοντος, είναι η Margaret Atwood για το 2014, ο David Mitchell για το 2015, ο Sjon για το 2016 και, πριν λίγο καιρό, η Elif Shafak για το 2017.
Υπάρχουν λοιπόν βιβλία που κανείς από όσους διαβάζουν αυτή τη στιγμή τη στήλη δεν θα πιάσει ποτέ στα χέρια του. Πώς αισθάνεστε για αυτό;
